60 (219)

Niekiedy nie udaje się stwierdzić widocznej przyczyny zapalenia.

Odczyn zapalny przeważnie obejmuje całą ścianę naczynia, a w zależności od nasilenia zmian można wyróżnić postacie - lżejsząi cięższą. W postaci lżejszej przeważnie powstaje zakrzep. W postaci cięższej proces zapalny może przechodzić na tkanki otaczające i może powstać ropień. Niezależnie od postaci zapaleniu żył towarzyszy rozległe zapalenie dróg chłonnych.

Zapalenie występuje najczęściej w żyłach kończyn dolnych (w żyłach udowych). Ból występuje wzdłuż przebiegu żyły. Towarzyszy mu twarde, postronkowate obrzmienie. W przypadku zapalenia żyły powierzchownej skóra nad nią jest ciemna i obrzmiała.

Zajęciu dużych, głębokich żył towarzyszy zwolnione krążenie żylne i bardzo duże wysiękanie limfy. Pojawia się obrzęk. W przypadku zakażenia wokół zajętego naczynia mogą powstawać ropnie.

Choroba przebiega z dreszczami i gorączką, które nasilają się w przypadku zakażenia.

Stosowane zabiegi

Postępowanie lecznicze jest bardzo podobne do postępowania w zakrzepowym zapaleniu żył.

2.2.2. ZAKRZEPOWE ZAPALENIE ŻYŁ

(THROMBOPHLEBIT1S)

Choroba polega na zamknięciu światła żyły przez powstałą skrzeplinę. Najczęściej dochodzi do tego wskutek:

•    urazu naczynia (np. przy złamaniach),

•    zapalenia żył,

•    chorób zakaźnych,

•    chorób prowadzących do zwolnienia krążenia krwi.

Część ściany naczynia, objęta procesem zapalnym, jest źródłem podrażnienia. Odkłada się na niej włóknik z przepływającej krwi, prowadząc do powstania skrzepimy. Przy bardzo zwolnionym krążeniu krew może się zatrzymać za niedomyka-jącymi się płatkami zastawek i tam krzepnąć. Skrzeplina może całkowicie wypełnić i zamknąć światło naczynia.

Losy skrzepliny mogą być następujące:

•    Rozpuszczenie. Skrzeplina może ulec rozpuszczeniu przez leukocyty i w tym przypadku krążenie w chorej żyle powraca do normy. Zdarza się to jednak rzadko.

•    Zwłóknienie. W skrzeplinie tworzy się tkanka łączna zmieniająca ją we włóknistą masę, która wypełnia i zamyka całkowicie światło naczynia. Wskutek tworzenia się nowych kanałów dochodzi do częściowego udrożnienia naczynia.

•    Zatory. Skrzeplina lub jej część może się oderwać od ściany naczynia i popłynąć z prądem krwi. Taka oderwana część skrzepliny nazywa się czopem. Czop stanowi niebezpieczeństwo ze względu na możliwość zamknięcia dużego naczynia tętniczego w obrębie mózgu, płuc, serca itd.

•    Rozmiękanie. Skrzeplina, przeważnie zakażona, może się rozpuścić, rozsiewając zakażenie z prądem krwi po całym organizmie. Może to prowadzić do powstania ropni w różnych miejscach.

W miejscu zakrzepu wyczuwa się wyraźny bolesny punkt. Chory skarży się na ból przypominający kurcz w otaczających tkankach. W okolicyponiżej zakrzepu występuje znaczne obrzmienie. Możliwość wykonywania ruchów jest bardzo ograniczona. Spostrzega się znaczne powiększenie żył obocznych. Może wystąpić wzrost temperatury.

123