62 63 (17)

Rys. 7-4. Trzykomorowy osadnik gnilny przystosowany do znacznego zagłębienia przy-kanalika, wg normy niemieckiej DIN 4261 [32]

iMlni 7-1. Dane do projektowania osadników gnilnych wg Metcalfa i Eddy’ego [24]

Parametr	Jednostka	Wartość
		zakres	typowa
ł 5XX.v.^J*?* i 1	2	3	4
< •^inność czynna osadnika
minimalna	m^3	2,8-3,8	2,8
1 lub 2 sypialnie	m^3	2,8-3,8	2,8
1 sypialnie	m^3	3,8-5,6	4,5
j 4 sypialnie	m^3	3,8-7,6	5,6
5 sypialni	m^3	4,5-7,6	5,6
dodatkowa sypialnia	m^3	0,6-0,9	0,9
11> /.ba komór osadnika	ilość	1,2,3	2
(Ihjętość poszczególnych komór M.mlnika
osadnik dwukomorowy	% 1, 2 część	67, 33	67, 33
t isadnik trzykomorowy	% 1, 2, 3 część	33, 33, 33	33, 33, 33
Iloraz długość : szerokość		2:1—4:1	3:1
(Hębokość	m	0,3-1,8	1,2
Wysokość części powietrznej osadnika	mm	254—305	254
< idległość zwierciadła cieczy od wlotu	mm	76-102	76
1 iczba włazów	szt.	2-3	2

Typowe rozwiązania osadników gnilnych proponowane przez Metcalfa i Ed-tly 'ego pokazano na rysunku 7-5. Analizując te rozwiązania należy zwrócić uwagę na sposób połączenia komór w osadniku dwukomorowym (rys. 7-5a), od dawna niedopuszczanym do stosowania przez normę niemiecką 135] oraz przez wytyczne polskie 115]. Amerykańskie przepisy dopuszczają stosowanie osadników jcdnokomorowych (rys. 7-5b), ale pod warunkiem osłony wylotu z zastosowaniem przepuszczalnego ekranu z polietylenu i odpowiedniego systemu alarmowego [24], Metcalf i Eddy [24] zalecają stosowanie deflektorów gazów, aby uniknąć przedostawania się ich do odpływających ścieków (rys. 7-6).

W normie szwedzkiej [45] podano jedynie informacje co do osadników gnilnych przeznaczonych do przyjmowania ścieków odprowadzanych z 1 do 5 miesz-

63