58 59 (16)

Rys. 7-1. Różne kształty i wzajemne połączenia komór w osadnikach gnilnych

ii | jako konstrukcje z tworzyw sztucznych. Urządzenia te mogą mieć różne lady i wzajemne połączenia komór, co pokazano na rysunku 7-1.

Według DIN 4261 [35] osadniki gnilne mogą być wykorzystywane zarówno Im wstępnego mechanicznego oczyszczania ścieków i fermentacji osadów, jak do biologicznego oczyszczania ścieków w warunkach beztlenowych. W pierw-iii przypadku norma zaleca, aby jednostkową pojemność osadnika przyjmo-" 0,3 m³/M, jednakże z wymaganiem, żeby ogólna pojemność osadnika nie i , łit mniejsza niż 3 m³. Dodatkowo norma informuje, że do 4 m^? należy stosować ■idniki dwukomorowe, natomiast powyżej tej pojemności - trzykomorowe. Je-Ml osadniki gnilne byłyby stosowane do biologicznego oczyszczania ścieków •a warunkach beztlenowych, to jednostkowa pojemność osadnika powinna wy-•i.iuc 1,5 m³/M, a całkowita objętość nie może być mniejsza niż 6 m³. Osadniki te . "winny być budowane jako co najmniej trzykomorowe.

/godnie z normą [35], w przypadku osadników gnilnych dwukomorowych płat wszą komora powinna mieć 2/3 objętości ogólnej (rys. 7-2), natomiast w przytułku osadników trzy- lub czterokomorowych pierwsza komora powinna mieć objętość równą 1/2 objętości ogólnej (rys. 7-3 i 7-4).

Ścieki do osadnika należy doprowadzić przewodem średnicy 150 mm, przy • /ym przewód doprowadzający powinien być wyniesiony o około 100 mm po-wyźej maksymalnego zwierciadła ścieków w osadniku.

Norma DIN 4261 [35] precyzuje sposób połączenia komór przy założeniu, aby ilu przepływających ścieków nie przedostawały się ani zanieczyszczenia flotują-. o, ani osad. W przegrodach należy umieszczać szczeliny przepływowe, których powierzchnia powinna wynosić od 175 do 300 cm², a ich szerokość nie powinna być większa od 15 mm. Zasady umieszczania szczelin przepływowych pokazano n u rysunku 7-2.

Odpływ ścieków z osadnika musi być chroniony przed wypłynięciem kożucha [rys. 7-2, 7-3 i 7-4).

Zgodnie z omawianą tu normą napełnienie (H) osadnika gnilnego zależy od objętości czynnej osadnika, i tak dla osadników o pojemności 3-r4 m³ - wysokość // <, 1,2 m, zaś dla osadnika o pojemności 4-^10 m³ - H < 2,2 m.

przedstawione przez Metcalfa i Eddy’ego [24], Dane te zestawiono w tablicy 7-1.

Objętość czynna osadnika zależy od liczby sypialni w domu. Należy to interpretować tak, że jedna sypialnia odpowiada dwóm mieszkańcom, a każda następna odpowiada jednemu mieszkańcowi. Przy takiej interpretacji można podać, że przy trzech sypialniach, a zatem liczbie mieszkańców M = 4 i odpowiadającej temu objętości osadnika 4,5 m³, jednostkowa pojemność osadnika wynosi ponad 1 m³ na mieszkańca. Jest to wartość bardzo wysoka w świetle normy DIN 4261 [35].

59