62 (110)

AKO

AKO

AKO

50

azopoę, ov , t w obudwóck zn.

axópv<poę, ov, (xopvtpr)) maiący wierzchołka albo początku ; tud. t. C. axopv<f/t0Toę.

axopó<pwToę, ov, (zopo^ów) niezrachowany, niezliczony.

axoę, soę, to, (omćopat) le-czeuie , lekarstwo, zapobieżenie czemu , xotxćov, Horn. środek służący do dostąpienia czego; axoę ouO£v, Aesch. nic nie wart.

dxo7[xću), P^r(Tw, (azoyptoę) nieporządnie sobie postępować, nieobyczayuie się sprawować , źle albo nieprzystoynie czynić, nieporządnym, nieóbyczaynym lub nieposłusznym bydź. axocfiYj£eę , c<r<7tx, tv

«x«api9$, dziki, Nie-

axouaCf(739v, II. 4, 343. na ucztę zostaiecie zaproszeni, wezwani, iak xaXuijBat, rocari.

oxovyi, ra, u poet. zam. azorj, Hom.

azoópeuToę, ov, Qxovptuw) niestrzyżony.

axovpoę, ov, (xovpoę zam. xópoę) bezdzietny, niemaiący dziedziczącego potomka płci męzkićy, Od. 7, 02,2) (xovpa) niestrzyżony, Lyc.

axouę, ovToę , ó , t. c. axwv. axóv<7cUo , ( axouw ) żądl. chcieć , lubić, pragnąć słuchać, chce rai się słuchać.

axw7('a, r,, stan tego , który iest azoóaraę.

axov<7idęw, (axouffraę) niechętnie co czyn-ić.

azouTt^coę, ov-, (axoóti>) od boga wysłuchany.

dxo\»7cp.oę, rj, ov, słuchalny. ćtxouo-raę , ov , tud. azoucea, psłw.—ir/wę, po skr. zam. ótćxou-<rtoę , niechętny , nieumyślny, niedobrowolny, wymuszony , przeciwny woli, nieodpow.ia-t. c.ldaiący chęci, ten, który iest I mimo w iadomość.

<xxóap.v>Toę, ov , psłw. — fz>j. Twę, (j.oop.toi') nieuporządkowany, nieuszykowany, niepo-rządny; nieozdobiony.

axo&p.ia, 7j > nieporządek , nieład, zamieszanie, zbytko-wanie, rozpusta, nieprzyzwoi-tość, nieobyczayność.

axćo-ptoę, ov, t. c. ocxo<rpoę, Lys.

a.xo7[xoę, ov, psłw. — ftwę , ( xÓT[xoę) niemaiący żadnego porządku , nicporządny, pomieszany, nieozdobiony, nieprzyzwoity, nieposłuszny, nieoby-czayny; u Hom. raz tylko znay-duie się, o mowie, zuchwała gruba i dzika, II. 2, 213.

axo<TTcw, tizitoę axoaxrt<T<xę £7ri tpaTry, U. 6, 500. dobrze u żłobu nakarmiony, naype-wniey od axo<7T>j, koń bryka-iący, poczuwszy w sobie ięcz-mień czyli obrok, Prwn. xpt-Ttaw.

axou T-rj, ■}), ięczmień, Nie. alex. 106. ma bydź wyr. cy-pryyski.

axoTOę, ov, (xoToę) niemaiący chrapki czyli zawziętego gniewu.

axovd^o[xat, t. c. axouo>, słyszeć, z pdk. 2. Hom. 2) iJatTOę

ffTwę, (xo7C(ao>) niemogący bydź utrudzonym, niezmordowany; niemorduiący.

axoiroę, oy , psłw. — ónwę (xórroę) niespracowańy, niezmordowany, nieutrudzony;nie-czuiący utrudzenia, niemogący bydź utrudzonym albo zmordowanym, nieuszkodzony, nie-zepsuty, wolny od zepsucia osobl. od uszkodzenia przez robaki; 2) w zn. czynn. niemorduiący, nieutrudzaiący, Piat. Phaedr. p. 227. A. to axoirov, lekarstwo wzmacniaiące.

azóirpraToę, i axoTtpoę, tud. dxoicp<óSr/ę, tę, (xoicpt U.l xóicpoę') niewygnoiony, niemaiący guoiu; u Hipp. niewy-prowadzaiący gnoiu.

dxópt7Xoę, ov , pslw. — pt-<jzo>ę » (xoptvvv[ŁC) u Alt. t. c.' axópr,roę, myl. wyprowadzano od xope<a; toż znaczy i axo-prlę, eę, SopA. Oed. C. 120.

ctxópriToę, ov, (xopćvvvpt') niemogący się nasycić, nienasycony, z pdk. 2. iroAc^jtou, /ua-j^łję, airtfAwv, Hom. 2) (xoptw) niewymieciouy, niezamiatany, niewyczyszczony,nieozdobiony. auto piet, •/), nienasycenie, axopva, ii, inaczey czytaią axapva. ₍

oxopov, to, i axopoę, rt, podług Spreng. acorus calamus Lin. kalmus czyli tatarskie zie le, podług inny oh axopoę znaczy roślinę a axopov korzeń tatarskiego ziela, axopirrię, 6, wino nalewane na tatarskie ziele, wino kaluiusowe.

axóp/(Toę

axov7tę, t<aę,    , ( axoub>)

słuchanie.

axov<7pix, TO, ( axoud> ) to, co iest słyszanera, co bywa slu-chanćin, posłuchów isko , iak np. muzyka, śpiewanie, tud. wieść, powieść, pogłoska, o-pow iadauie, mowa, nauka, t. c. ótxpóa7[i<x. Zilr. axouo-.ftaT«ov.

aX0U(TT£QV , tud. aX0UffT£<X, przmtn. slow. należy słuchać, należy usłuchać czyli bydź posłusznym, z pdk. 2.

axoui7Tiję, ou, 6 y słuchacz, uczeń.

axou<TTtata, lubić słuchać , bydź uważnym słuchaczem.

dxou7ri^u>, P. Ć7o), kazać słuchać, podawać do słuchania, nauczać, LX X.

axov»!TT{XÓę,si, ov, psłw.—xwę, do słuchania należący lub służący, słyszący, słuchaiący, słuchowy; -jropoę, otwór czyli meat słuchowy, ais^rjaię, zmysł słuchania, słuch.

dxov7XÓę._f ii, óv, słyszany, słuchalny, H- Hom. Merc. 512.

axouco, P. dxov70[xoti,(^dxov7<a nie znayduie się u żadnego dawnego pisarza , Sc Aa/. Greg. p. 1063.) p. dok. v5xoex, u Att. ax>jxoa, u Lor. axouxa, u poźn. 7)X9uxa v zaprzesz!. i}xrixóttn₉ bier. ^xouufł!Xf, ^zoótr^łjy; u-żywa się też i for. śr. w zn, czynu, słuchać, z pdk. 2. osoby, II. 4 , 331. słyszeć, usłyszeć; u Hom. rzecz słyszana kładzie się posp. w pdku 4. [xv$ov, off<rav, xAęoę, osoba zaś, orf któr.ey rzecz takową kto sly-znayduie się w pdku 2.

(eiiróvToę,) obadwa j»dki razem , TauT« KaAux|<ouę vxou?a_% Od. 12, 389. trafia się iednak często także płk 2, osoby albo ‘ rzeczy, £x Tfvoę «x. Od. 15, 373, w prozie częścićy, a bardzo rzadko tivi, SopA. El. 221. Osoba, o którey kto co słyszy , kładzie się równie w pdku 2. II. 24 , 490. Od. 1 , 289 , lub pdku 4. Orf. 1 , 285 , albo w pdku 4. z tr. bezok. II. 21, 543. ‘K£ptTtvoę ax. Od. 19,204. W prozie znaczy osobl. słuchać nauczyciela, słuchać ie-go nauki, bydź iego uczniem, bywać na hgl naukowym wykładzie; 2) słuchać kogo, dadź mu postuchuttie, wysłuchać go nayczęściey z pdk. 4. a rza-