65 (99)

62

AKP

AKP

AKP

wolny, Jac. Anlh. 2, 2, p. 221.

dxptr6ifX)XXoę, ov, (yuAAov) maiący liście razem pomieszane, niedaiące się rozróżnić, gęste, nieprzeliczone, opoę, 11. 2, 868.

ózptróyuproę, ov, (yupta~) bez braku razem pomieszany, Aesc/i. Tńeb. 362.

axpcxó<f><ai>oę, ov, (ywvyj) maiący mowę niewyraźną, niezrozumiałą, iak (Zctp(iapó<f<avoę.

axpóapiot, to, ( axpoao[xat neroama, wszelka rzecz słuchana, osobl. rzecz przyienina dla ucha, rzecz sprawiaiąca uszom przyiemność , każda rzecz do słuchania wystawiona albo podana, to, co bywa czytanem, odmawianem, wykładanym, śpiewanein, granem, słuchanie dla ucha ucieszne, posluchowisko, axova[j.a, tud. t. c. Stąp a; 2) czytaiący, śpie-waiący albo graiący u stołu.

dxpoa[xartxćę. yj, óv, sluchal-ny, do samego tylko słuchania przeznaczony, mogący tylko bydź słuchanym; 8t8<xaxaXitxt, same tylko ustne podania filozofów wewnętrzney i ścisley-szey ich nauki, w zn. przeć. £iro7TT(xa«.

axpodo[tat, P. aaoptae, (od axouco, axów, outodojiat, axo-pdofŁ&t, Ucsych.) słuchać, przystuchywać się, będąc • u-czniem słuchać nauczyciela, bydź iego słuchaczem, usłuchać, bydź posłusznym, z pdk. 2.

axp6<xatę, twę, yj, słuchanie, słyszenie, słuch; przysłuchy-wanie się, posłuchanie; to, co bywa słuchanćm, wykład, podawanie " nauk, odmawianie, czytanie; mieysce, w którem zwykły bywać mowy lub rozprawy, zgromadzenie, przed które'm kto mówi albo do słuchania co podaie; usłuchanie, wypełnienie tego, co kto słyszy, posłuszeństwo.

axpoaT£oę, a, ov, ten, który może lub powinien bydź wykonanym, Ar.

axpoaT-źptov, to', ałuchalnia, sala do słuchania, auditorium.

a.xpoaxr,ę, oZ, 6, słuchacz, uczeń słuchaiący nauki, wykładu łub czytania.

axpoaxtx6ę, yj, óv, tyczący się słuchania, ftia^óę, zapla-

axpt^o), P. tata ^axptę~) występować na wierzchołki gór.

axptę, toę, yj, u Joń. zain. a-xpa, ostateczny koniec, osohl. szpiczastość, szczyt czyli wierzchołek góry; w Od. znay-duie się zawsze w 1. mu. r/vc-[lótaaat, Od. U, 400. wierzchołki gór, około których wiatry szumią albo o które się wiatry obiiaią.

axpćę; tSoę, yj, szarańcza 11. 21,12. Haseląu. mniema, że ma bydź gry Hus arabicus Lin. czyli locusta cristatu Fabr. szarańcza grzebieniasta 11. A.

mtptaia, yj, (xpt<7tę) brak rozwagi, uierozważenie, nie-rozeznanie, zły sąd, zły wybór; 2) brak rozsądzenia, nie-ro/strzygnienic, zamieszanie. U Lek. brak obrotu czyli przesilenia choroby.

axptTt, psłw. od axptroę. a*pfTÓj3ouAoę, ov, (j3ouAt5) nierozsądny, nieuważny.

axptróSaxpvę, u, (Saxpu} toczący niezliczone łzy.

wzpcrófłu^oę, ov, (pt>5oę) bez ładu mówiący, wszystko w mowie mieszaiący, gadatliwy, II. 2, 246. 2) ontpoi, Od. 19, 500. sny czyli marzenia niedaiące się łatwo wytłumaczyć.

oatptroę, ov, psłw. — xptruę, ('xptvta) nieodłączony, nieod-osobniony,nierozróżuiony, nie-porządny, razem pomieszany, Tupij3oę, II. grób, do którego mnodzy bez różnicy wrzucani bywaią, ptu^ot, II. nieporzą-dne, bez lądu pomieszane mowy, gadanina; 2) nieroztrzy-gniony, nierozeznany, nieza-lagodzony, niezagodzony, o każdym sporze, vttxta, //. at-$Aoę, IJes. u poź/i. niesądzo-ny, niemaiący sądowego wyroku, niebadany, wątpliwy, pod sąd niepodpaćaiący; 3) niezaspokoiony, niezałagodzo-ny, o wszelkim stanie namiętności, ayt<x, ittv%tiv axptra. II. 3, 412. Od. 19, 120. Ztąd powstało wyobrażenie liczby, niezliczony , liczny, mnogi, (iupia xa\ axptra. Takowe wyobrażenie liczby daie się postrzegać w różnych wyrazach złożonych. 4) W zn. czynn. t. c. aAóyiCToę, niesądzący, nieobieraiący, nierozumny, do[ta zasłuchanie, oplata od nauki, nagroda czyli podarek za naukę.

axpoBdjxtav, ov, (j3y?fia) na palcach albo prosto chodzący-

axpo(5axt(o, (]3aTYjp) na palcach chodzić , prostować, się albo wyprężać się w chodzeniu, prosto chodzić, chodzić z zadartą do góry głową; ostrożnie postępow ać, Lob. At. 1217.

axpofiaxtxóę, yj, óv, należący lub zdatny do wychodzenia w

górę. ,

axpooafnę, tę, (pairTw) na samym końcu lub na samym wierzchołku zamoczony albo zanurzony.

axpo(lsX-óę, tę, (fiiXoę') na samym końcu szpiczasty albo ostry.

axpo(ZsXię, t8oę, i), kończa-tość czyli ostre strzały.

akpó(3X-xaxoęi ov, ((3Aao-T£7v) krzewiący się na wierzchołku czyli na samym końcu. axpo(Zo\tta, rzucać daleko. axpoj3oAyję, tę, t. c. dxpofió-Xoę, bez pewn.

axpO(3oAia, yj, rzucanie z daleka.

axpoj3oA('ę&), częsciey w sr. for. z daleka rzucać, z daleka ciskać, z daleka trafić albo u-godzić; nieprzyiaciela do porwania się pobudzać, zaczepiać go, ucierać się z nim.

axpo[3oX’.ę , i8oę, yj, lekki kończaty pocisk.

axpo[36Xtatę, yj, i axpoj3oAt-a[xóę, q, rzucauie albo ciskanie z daleka; zaczepianie, pobudzanie do porwania się.

axpofioXcaxrię, oZ, o, t. c. <x-xpo|3óAoę.

axpofióXoę, 6, ciskacz, pro-carz; ogól. walczący z daleka pociskami, z daleka strzelaią-cy, z daleka trafiuiący albo rażący.

axpó(3oAoę, ov, z góry ugodzony, z góry rażony.

axpo(3oTTto, yj , obrzezek, nieobrzczanie, jV. T. od

axpć(3vTToę , ov, (fiuaróę od |3u i axpov) maiący obrzezek, wlaśc. maiący pokrytą wierzchnią część męzkiego członka , nieobrzezany, LXX. axpcytvuoę , m ('jygyttov.)