61 (110)

58

AKO

AKO

AKO

nikczemny, niefovemny, nie-maiący żadnych wdzięków, niezgrabny, osobl. niewymowny.

axovac*>, P. fluu, ( axóvr) ) ostrzyć , toż znaczy i w śr. for. 2.) przenoś, iak Sriyzw, ó£ó-vctv , acapaxovav, acuere, zaostrzać , pobudzać, podniecać, zapalać.

axóv8vXoę , ov, Q xov8u);ri') niekłyciasty, niemaiącj' przegubów albo stawów; 2) będący bez kłykciowych razów albo guzów.

axóvvj, v], (osx>5) osła, oseł-z ka, brus, kamień służący do o-strzenia lub do szlufowania; kawałek maiący postać lub wielkość osełki; 2) yAwaaa axó-vaę Atyupocę, Pind. Ol. 6,141. ięzyk do śpiewania zaostrzony.

axóvYjfix, to, ostrzenie, zaostrzenie, pobudzenie, podnieta.

axóvf9v , to , zdr. od axóvri; 2) u Lekarzów lekarstwo na oczy.

axov!TĆ, psłw. ( xóvtę ) bez pełu , bez kurzawy; osobl. bez pełu zwyczajnego w miejscach gonitwy i zapasów szermier-skich ; ztąd bez potyczki, bez trudu , bez mozołu , bez pracy, sine puloere.

ax9v.'Tsxóę, >j, óv, zrobiony z rośliny axóvtTov z\vaiiey albo od niey pochodzący.

axóv!Tov , tó , i axóv!Toę, vj, roślina wyrastaiąca na przepaścistych. skalach , ev axóvatę, raminculns ihora Lin. Jaskier truiący B. A. Theophr. h. pl. 9, 18. aconitum napellus Lin. toiad mordownik Jundz. Kie. alex. 30- doronichm purdali-anches Lin. albo scorpioides Will A. omieg pospolity lub stawowaty, Diosc. 4, 77. aco-nitum lyaor.tonum Lin. toiad wilczymord B. A.

axóvtToę, ov, (xóvrę) nieprzy-pelony, nieprzykurzony, ten, który iest bez walki, bez potyczki , bez usiłowania, bez mozołu, bez trudów, bez pra-cy; 2) t. c. axwvraroę.

axov:rwę, psłw. t. c. c xoytrL axavrt, psłw. (txuv) zam. nieuz. dtxovTt, mimo chęć, niechętnie.

axovrćaę, ou, ó, (axo>v) wąż strzelec, gatunek w jża tak zwanego od prędkiego rzucania się,

pnie, porządek rzeczy, wza-iemne ich z sobą wiązanie się, wynikanie iednych rzeczy z drugich, następowanie, następstwo, wniosek.

d.xoXov^r,T’ę, ri, t. c. axo-

Aoó Snpa.

axo\iv3riT'.xóę, -fi, óv, ten, który zwykł albo lubi iśdź za kim lub za czem, lubiący za kim albo za czem następować.

azoAooSta, t) ,’ następstwo , OTSzak, pacholśtwo, komitywa, świta, następowanie iednego po drugim, szereg, porządek, wynikanie iednych rzeczy drugich , wniosek , zgodność ; wykonanie.

axóA.ou.S^oę, ov , idący za kim lub za czćm, następuiący, towarzyszący; wynikający z czego, zgadzaiący się, łączący się, należący do czego , podobny , równy; 2) iako rzczwn. każdy idący za kim lub z kim, każdy trzymaiący się kogo, stronnik, następca, naśladowca.^ uczeń, zwolennik, osobl. wychodzącemu panu towarzyszący czyli za tymże panem idący sługa, pachołek, Heind. Piał. Charm. p. 155. Ii. Zdr. /ażoĄou^tazoę, ó, nikczemny służalec.

ax Aou9&>ę, psłw. następnie, zatem; stosownie, zgodnie.

axo\icoę^ ov, £xóAwsę) wysmukły, cienki, Ael. b. a. 15, ,10.

axóAup{3oę, ov , (xóA'jfxj3oę)

n.ieumieiący lub nieuiogący pływać , Iialr. 157. Strobo.

axo/*ća, irj, (zófiyj) .niedostatek włosów na głowie, łysina.

axo/xf<TTia , r,, niedostatek pielęgnowania, Otl. 21, 284. ód axópraToę , ov, .(xojz(Cw) niepielęgnowany, zaniedbany.

axopoę, ov, (xóp.r)') nienia-iący włosów, łysy , niemaiący liści, bezlistny.

axóf*ira<7Toę , 4 axop.iroęi cv, £xoptw aCta, xópncoę ) ten, który iesl bez wszelkiey chluby, bez przepychu, bez okazałości, niepo{tisuiący się, nie-chełpiący się.

axópJł£UToę, ov, (xof ojia;) nieustreiony, nieokaza-ły, niemaiący żadnych ozdób, Ładnego przepychu.

a«pj/oę, ov ,    n»e-

maiący ozdób, niewytworny, prosty, simplex\ 2) pospolity,

iaculus; 2) ax9vr<a{, tak zwane gwiazdy unoszące się ria-ksztalt pocisku; 3) axovTtaę nazwisko rośliny pomocney dla psów ukąszonych od węża.

axovri’ęa>, P. tato , ( axcov ) rzucać pocisk lub dzirydę; strzelać , rzucać, ciskać w ogól. §ovpi, Od. 8, 259. tud. SoupccTCt* Sovpa, 22, 265. cttyfidę, II. 14, 422. Sovp\ ax. T'.vóę albo xara Ttyoę i xdra nut, II. 13, 183. 4, 490. tę op:\ov, Od. 22, 203, rzucać co lub czem, na kogo albo za kim, równie mówiło się i tyyti ófx. Iłom. a tak używało się zupełnie iak (3aAA£tv; ztąd u poźn. kładzie się także z pdk. 4. osoby, trafić, ugodzić, porazić, zranić; 2) w zn.nie-przech. etaw, Eur. wcisnąć sie.

axóvTtov, tó , zdr. pocisk , dziryda, H. Iłom. Merc. 400.

ótxóvrtatę, rj, (^axoi/TtCo>') rzucanie lub ciskanie pocisku albo pociskiem, dzirydy lub dzi-rydą ogól. strzelanie, rzucanie, ciskanie.

axóvTtapta, ró, to, co iest rzuconem, rzucony pocisk, rzucona'dziryda, rzucenie pociskiem, ogól. rzut; rana.

dxovTtiT[xóę, 6, t. c. axovTt-atę; ćeaT£pwv, iskrzenie się czyli spadanie gwiazd; toó Tirtp[x<x-roę, wytryskanie nasienia.

axovTtaTY5p > ■śjpoę, i axovrt-ar^ę» ou, ó , strzelec rzuca-iący pociski, dzirydy lub włócznie , Iłom.

axovr>artxóę, >7, óv, należący lub zdatny do ciskania pocisków, do rzucania włóczni, do strzelania dzirydami.

axovTtaruę, u.oę ,,t) , u Jon. zam. axóvrtazę, axovTtaruv cę-óóarat, 11. 23, 022. będziesz zapuszczać się w ciskanie pocisków.

axovTo|3óAoę, cv, ( j3aAAo))

ciskaiący pociski.

axovToSózoę, ov, (Szyopat) przyymniący czyli odbieraiący pociski, na pociski zwracaiący uwagę i ich się chroniący.

axovTO<pópoę, ov, noszący pociski., w pociski uzbroiony, Dio Coss. gdzie czytaią raczey xo-JTO(pópoę.

axóvTb)ę, psłw. t. c. axovTf. axo7rr_;Tt, psłw.. ( xóitoę") bez pracy, bez trudu.

«xo7rtaa-9j, ov, psłw.—w®'

i