Wikingów nigdy nie połączył jeden wódz, a jednak docierali do czterech kontynentów - tak daleko sięgały szlaki ich wypraw wojennych i handlowych. Świat wikingów rozciągał się od Ameryki do Syberii, od rejonów arktycznych po Sycylię. Harald Hardrada, który został królem Norwegii, wyprawiał się na Ruś, Bizancjum, Skandynawię i Anglię. Był człowiekiem, z którym liczono się na świecie.
Gudrid, żona jednego z pierwszych osadników w Ameryce, udała się natomiast z pielgrzymką do Rzymu. Była największym podróżnikiem swoich czasów i mało który wiking mógłby się z nią równać.
Dla nas, żyjących w świecie zdominowanym przez mocarstwa, zaskakujące jest, że był taki czas, kiedy ci sami ludzie mogli dotykać stopami ziemi północnoamerykańskiej, jak i rosyjskiej. Wiele z ideałów wikińskich - honor, prawo, demokracja, równość kobiet i wolność jednostki - wydaje się, po upływie dziesięciu wieków, wciąż wartych tego, by za nie umierać.
Potęga wikingów stopniowo słabła. Harald Hardrada, usiłując podbić Anglię poległ w bitwie przy Stamford Bridge w roku 1066. W tym samym roku Hedeby zostało zniszczone przez plemiona słowiańskie. Waregowie żenili się na Rusi z tamtejszymi kobietami i tracili więź ze swymi skandynawskimi pobratymcami. Vinland został opuszczony i zapomniany. W Grenlandii, w związku z oziębieniem się klimatu, życie stawało się coraz trudniejsze. W roku 1410 osadnicy stracili kontakt ze Skandynawią i kolonia powoli wymarła.
W wielu państwach europejskich ukształtował się system feudalny, dzięki któremu lokalny pan feudalny miał zapewnione bogactwo i dobrobyt, a w zamian za to zobowiązany był służyć w drużynie swego władcy. Powstały silne armie. Wikingowie nie byli już w stanie konkurować z dobrze uzbrojonymi, wyszkolonymi żołnierzami.
Jest rok 1066: bitwa pod Hastings, władca Normandii, Wilhelm Zdobywca, zakończy! podbój Anglii. Normański rycerz bacznie ogląda ziemie, które przypadły mu w udziale. Normandczycy są bezpośrednimi potomkami wikingów, którym król Karol Prostak oddał Normandię w 911 roku.
\ t«
•ivV
\ /At,
m
60
V