62 (210)

moje protesty - że cokolwiek bym jadła, mam siedzieć przy stole przez pól godziny. W razie gdybym nie skończyła - a nigdy nie kończę - będę musiała siedzieć przez dodatkowe pół godziny. Wszyscy inni już sobie pójdą, a ja będę bezczynnie siedzieć. Ale potem puszczą mnie, bo przecież w szpitalu jest plan zajęć, a ja mam szkolę.

Nienawidziłam tego półgodzinnego „aresztu".

- Jestem karana - chlipałam. - Mimo że tak bardzo się

-    To nie jest kara - powiedziała ciepło pielęgniarka. - Nie

-    Ależ oczywiście, że to jest kara, Jessico - nie zgodziła się Eleanor. - Ib nasza jedyna karta przetargowa.

wienie ludziom złapanym w pułapkę nienawiści do samych siebie i autodestrukcji. że zasługują na karę. Brawo, Trollu!" Wszyscy jej nienawidziliśmy. Zaczynaliśmy na nią nadawać, gdy tylko zamykała za sobą drzwi. Cóż, może to nie było do końca fair. Jak to kiedyś ujęła Manda:

-    Nikt, kto wykonuje taką pracę, nie może być calkowi-

-    Ale ona jest - powiedział ktoś inny i wszyscy zaczęliśmy się śmiać. Żeby chociaż wciąż tak nie gadała o swojej

Zapytałam mamę, długo po zakończeniu całej sprawy:

-    Myślisz, że to prawda? Że rzeczywiście osoby wykonujące taką pracę nie mogą być tak całkiem złe?

-    Może., coś w tym jest - nie dawała się wciągnąć w dys-

Ja za to byłam nieugięta:

-    Uważam, że każda praca, każde stanowisko, na którym się ma władzę, może być wykorzystane do nadużyć. Władza sprawia, że ludziom odbija.

-    Inna rzecz te jej opowieści o mężu i dzieciach - zauważyła mama wnikliwie. - Jakby Eleanor chciała przekonać samą siebie. Może wcale nie było im aż tak różowo?

Wytrzeszczyłam oczy ze zdziwień

pod koniec dnia powróciłam do swojego pokoiku, usiadłam na łóżku i zaczęłam podliczać zjedzone kalorie:

120 ml jjóltlustego mletea - bo 10 ml soteu ■potM.flrdK.ozowógo - 5 go g ziżmruatetSw - J&

Potrflwten warzyw na -100? jogurt - so

a terom.lei chleba - laa

Czyli razem 587 kalorii. O dziwo, nie zawyżone. Pomyślałam, że gdybym zjadła całą kolację, wyszłoby 805 kalorii.

n i e. że nikomu nie zależy, żebym się bardziej starała! Nie można przecież nikomu nic nakazać... nie podporządkowując go sobie. A może się bałam! Że przytyję, jedząc nawet te minimalne racje! Przede wszystkim jednak chyba byłam zaskoczona - myślałam, że leczenie to coś więcej.

Schowałam długopis i zeszyt pod materac.

Mimo że kolacja była o dziewiątej, wolałam ją jeść pól godziny wcześniej, żeby jak najszybciej uciec do swojego pokoju. Nigdy nie lubiłam wieczorów i zawsze pized snem musiałem trochę poczytać. Ruth, nocna pielęgniarka, zgadzała się na to dość chętnie, ale jak się okazało, bez mojej wiedzy odnotowywała to w raportach. Najwyraźniej czytanie było wy-

(Boże kochany broń! Jeśli tego typu niesubordynowane zachowania nadal będą występować, ani się obejrzymy, a zażą-dają śniadania pięć po ósmej, a nie o ósmej, albo będą zęby szorować o jakichś nieludzkich porach! Boska Maryjo, zduś

121