66 (178)

62 OSTEOLOGIA

Ryc. 20. Powierzchnia stawowa kłykciowo-rzepkowa przyśrodkowa kości udowej (femur - condylus medialis - facies articularis/facies patellaris)

Kciukiem i palcem wskazującym badający umiejscawia szparę przyśrodkową stawu udowo-piszczelowego.

Począwszy od tego punktu odniesienia należy obmacać całą powierzchnię stawową, wyczuwalną pod palcami |ako gładka, ograniczoną brzegiem przyśrodkowym powierzchni stawowej kłykciowo-rzepkowej przyśrodkowej.

. ;vr = §S\^: »    .1

...    ’ ' fi Aj

Ryc. 19. Brzeg przyśrodkowy powierzchni stawowej kłykciowo-rzepkowej kości udowej (femur - condylus medialis - facies articularis/ /facies patellaris - margo medialis)

Brzeg ten ogranicza od strony bocznej bloczek udowy i powierzchnię stawową kłykcia przyśrodkowego.

Dostęp do tej struktury jest ułatwiony przy ustawieniu kolana w maksymalnym zgięciu.

Bruzda kłykcia przyśrodkowego (condylus medialis) Stanowi ona obramowanie chropowatej w dotyku powierzchni bocznej kłykcia przyśrodkowego kości udowej na całej długości jej brzegu dolnego. Głębokość bruzdy jest znacznie większa w odcinku tylnym niż od przodu. Aby odsunąć struktury mięśniowo-ścięgnowe, kolano musi być ustawione w zgięciu

Uwaga: Należy pamiętać, że przy zgiętym kolanie znaczna część powierzchni stawowej końca dolnego kości udowej jest skierowana na zewnątrz.

Ryc. 21. Guzek przywodziciela

(tuberculum adductorium)

Jeśli bezpośredni dostęp do tego elementu jest trudny, można go umiejscowić po wcześniejszym odszukaniu ścięgna pęczka pionowego mięśnia przywodziciela wielkiego (patrz ryc. 71).

Wystarczy wówczas posuwać się wzdłuż przebiegu tego ścięgna az do natrafienia na jego końcu dalszym na wyniosłość kostną, która jest właśnie guzkiem przywodziciela.