63 (190)

OSTEOLOGIA 59

Ryc. 13. Powierzchnie stawowe kłykcia przyśrodkowego i kłykcia bocznego kości udowej (femur - condylus medialis/ /condylus lateralis - facies articularis)

Tak jak poprzednio, przy kolanie zgiętym pod kątem 90 , należy ułożyć kciuki po obu stronach wiązadła rzepki w linii stawu udowo-piszczelowego. Aby dotrzeć do poszukiwanej struktury, wystarczy następnie przesunąć kciuki ku górze.

Uwaga: W razie trudności należy polecić badanemu pogłębić zgięcie kolana

Ryc. 14. Wizualizacja wyżłobień kłykciowo-rzepkowych

(condylus medialis/condylus lateralis - sulcus medialis/ /sulcus lateralis)

Rowki te są wydrążone na samej powierzchni stawowej i dzielą pokryty chrząstką koniec dalszy kości udowej na dwie części: pola położone do przodu i powyżej nich wchodzą w skład bloczka udowego, natomiast pola położone do tylu i poniżej wyżłobień noszą nazwę powierzchni stawowych kłykciowych

1.    Wyżłobienia klykciowo-rzepkowe.

2.    Powierzchnia rzepkowa.

3.    Powierzchnie stawowe kłykciowe końca dalszego kości udowej.

Ryc. 15. Dostęp do wyżłobień kłykciowo-rzepkowych (condylus medialis/condylus lateralis - sulcus medialis/sulcus lateralis)

Kolano badanego jest zgięte pod kątem nieco większym niż 90°. Badający przesuwa opuszki palców po powierzchni stawowej między rzepką a powierzchniami kłykciowymi kości udowej, aż do wyczucia pod palcami dwóch rowków lub zagłębień, które są właśnie poszukiwanymi strukturami (patrz rycina wyżej) (1).

Uwaga: Wyżłobienie klykciowo-rzepkowe boczne jest zwykle znacznie łatwiejsze do wymacania niż przyśrodkowe.