67
PRZEKŁAD 2.7. Po wytyczeniu przebiegu sytuacyjnego osi drogi (przykład 2,6., rys. 2.17. lub 2.18.), należy sporządzić przekrój podłużny terenu wzdłuż osi oraz przekroje poprzeczne pasa o szerokości 50 m. Przekroje poprzeczne należy wykonać w punktach hektometrowych, punktach głównych łukus P, S i K oraz po dwa przekroje pomiędzy punktami hektometrowymi. Z uwagi na konieczność nawiązania pomiarów wysokościowych do punktów sieci wysokościowej oraz potrzebę prowadzenia pomiarów wysokościowych podczas robót ziemnych przy budowie drogi, w bezpośrednim sąsiedztwie przyszłych robót należy założyć repery robocze (rys. 2.20.). Repery te zakłada się jako repery ścienne na istniejących obiektach budowlanych, bądź jako repery ziemne.
67
Rp 1781
Rys, 2.20. Szkic rozmieszczenia reperów sieci państwowej, projektowanych reperów roboczych oraz przebiegu osi trasy
Pomiary wysokościowe dotyczące omawianego przykładu podzielimy na dwa etapy. W pierwszym etapie metodą niwelacji geometrycznej (technicznej) pomierzymy ciąg niwelacyjny od Rp 17352 do Rp 1781 z przejściem wzdłuż osi drogi. Punkty hektometrowe, punkty główne łuku oraz zastabilizowane repery robocze będą w tym ciągu punktami wiążącymi (stanowiskami łat). Wyniki pomiarów są zapisywane w dzienniku niwelacji reperów (tab. 2.8.). Po wykonaniu obliczeń w dzienniku, w rubryce 8. otrzymujemy wysokości założonych reperów roboczych, wysokości punktów hektometrowych oraz punktów głównych łuku.
Pomiar punktów położonych na osi pomiędzy hektometrami oraz pomiar przekrojów poprzecznych stanowi drugi etap pomiarów wysokościowych pasa drogowego. Można tu zastosować metodę niwelacji geometrycznej, bądź metodę tachimetrii.
Przy zastosowaniu tachimetru autoredukcyjnego Dahlta 010A Zeissa, po ustawieniu instrumentu nad punktem hektometrowym|0/0 (rys. 2.21.) kierujemy lunetę w kierunku osi drogi, na punkt hektometrowyjO/I.Łatę ustawiamy na osi w punktach będących miejscami załamania się terenu, wykonując odczyty odległości i różnicy wysokości. Następnie obracamy instrument o