/dania (na przykład: pytanie, przeczenie, czas) lub elementów wewnątrz zdania (określanie czasowników i rzeczowników).
Przedstawione programy mogą mieć zastosowanie w odniesieniu do dzieci z opóźnionym rozwojem mowy, dzieci afatycznych, jak równic* w przypadkach dyslalii i stanowić uzupełnienie metod logopedycznych.
Dla dzieci jąkających się proponuje się ćwiczenia polegające na wyrabianiu płynnej mowy z jednoczesnym oddziaływaniem na psychikę dziecka. Sposoby postępowania logopedycznego przedstawia dość szczegółowo I. Slyczck (1979). Poza ćwiczeniami logopedycznymi w przypadkach jąkanin konieczna jest nieraz żmudna i długa praca dziecka nad własną mową, współpraca rodziców i nauczycieli. Osoba pracująca z dzieckiem powinna znać jego osobowość, stosunek do otoczenia, do własnej wady, zainteresowania, warunki domowe, stosunek otoczenia do dziecka w domu i w szkole.
J.B. dc Ouiros (Julmy, 1973) wskazuje na fakty, które doskonale ilustrują, jak wiele problemów nastręcza rehabilitacja dzieci jąkających się. logopedzi są /godni, iż postępowanie z dzieckiem jąkającym się należy do najtrudniej szych problemów. A oto niektóre zalecenia konieczne, do uwzględnienia w terapii mowy:
- należy zaobserwować, przy jakiego rodzaju mewie dziecko się jąk.i Wiadomo, że jąkanie nigdy nic występuje podczas śpiew-u. rzadko podczas mówienia przez sen; w sytuacjach nadmiernych emocji, złości u jednych zanika, a u innych nasila się;
- należy wyróżnić stałe symptomy jąkania: poza zakłóceniami rytmu, przerwami w mówieniu, powtarzaniu lub wydłużaniu sylab, głosek bard/o ważne są czynniki psychologiczne, np. niektórzy nie jąkają się gdy są sami;
- należy przyjąć fakt, że są różne rodzaje jąkania, a zmienność objawów ma charakter sytuacyjny.
Dla rodziców małych dzieci jąkających się można sformułować nasię pującv wskazania psychologiczne:
- nic kierować uwagi dziecka na jego sposób mówienia, słuchać cierpliwie. a po zakończeniu wypowiedzi dostarczyć dziecku prawidłowego wzoru, ale bez polecenia powtórzenia;
- zachęcać do mówienia w okresie, gdy jąkanie wygasa;
- zachęcać do śpiewania;
- ograniczyć do minimum uwagi, poprawianie czy kary;
- ograniczyć wszelkie sytuacje mogące wywoływać silne emocje (np. wynikające z układów rodzinnych), należy zapewnić dziecku stabilizację emocjonalną.
' uMuw v* k .i/aiii.i maż nu odnieść do dzieci w wieku okólnym, przy R Hi '*4.u itę lu nic/miernie ważna rola nauczyciela. Nauczyciel nic MMM imani* d/iccka jąkającego się na podstawie odpytywani", go » HNląkUH. wskazane byłoby ocenianie rozwiązywani*, zadań na labli-• • •Mł|«o«ii l/i ptwmnych, ma lo szczególne znaczenie, gdy dziecko roz-
I’ '* .........Iiikmiv logopedyczną. Wskazane jest podkreślanie pozytywnych
*'''••» Inni i |..u< rwania dziecka w szkole, kształtowanie akceptującej
' '*«* •* ‘ininy (inncuiikńw.
* .......... ithabilitacji mowy obowiązują pewne ogolnc zasady, które
|<h». /yiiM mv ilt> jej efektywności.
’ 1 |»>« / pkii najważniejsze jest nawiązanie dobrego kontaktu z d/iec Whh. i* Iną )i go akceptacja, współpraca Z. rodzicami, nieraz z nauczycielem - i •Mu . ry szkole. Dziecko w tym okresie powinno nauczyć się siu-ko,,,, niross.ti uwagę, odnosić satysfakcję z kontaktu z logopedą lub P1'1 •l'*ili m Dlatego też z reguły pracę z dzieckiem zaczynamy od naj-' ' •• v< l« « inności, które nic sprawiają mu trudności. Przykładowo, z
'* 1 "0 kioic wykazują braki czy poważne opóźnienia rozwoju mowy, " •>, |,tl mżenie słuchowego rozróżniania dźwięków naturalnych
lokomotywy, tykanie zegara, szczekanie jwa itp.), a następnie próby ■»uta odpiywi udających tym dźwiękom głosek. Nic należy jednak
""" < il< i.. k.i do mówienia czy powtarzania, lecz przede wszystkim wyra*
1 ' ’• • . |i,4t/cbę komunikowania się i cierpliwie czckac aż samo zacznie
............mii się wypowiadać. W tym początkowym okresie ważne jest roz-
*'•..... •oMiinmiią mowy. U dzieci z brakiem rozwoju mowy czy poważnym
' ........... bywa w znacznym stopniu zaburzona na rożnych piętrach
" 1 'k....., g.i układu nerwowego transmisja informacji odbieranych, prze-
'*...... li i integrowanych, a dochodzących przez kanały zmysłowe, wzro
st*' I duchowe. Należy zatem rozwijać u nich zdolność dii ujmowania 11 i' lun rrnodalnych. Wiclozmysłowa stymulacja podczas ćwiczeń rehabi-• ........ u także stałe wykorzystywanie przyswojonych nawyków języko-
* 1 • W ' vi iu codziennym, sprzyjają rozwojowi wspomnianej integracji.
....... ii / wykorzystywać uspołecznienie dziecka, stwarzać sytuacje akccp-
11> • iloMarczającc dziecku satysfakcji. Program rehabilitacji, o czym już
* i ""unlum, powinien być zawsze ukierunkowany na indywidualne możli-
* m ,1/nika, różnice wynikające Z etiologii stopnia trwania i nasilenia , .i m ula, na możliwości uczestniczenia rodziców w procesie ćwiczeń. Na
■ •' ■ , ilnyc h zasad postępowania rehabilitacyjnego wobec dzieci z zabu-,, mii w rozwoju, będzie mowa w rozdziale V.