68 (112)

UKŁAD CHŁODZENIA

statu), odkręcić trzy śruby mocujące pokrywę na obudowie termostatu i po zdjęciu pokrywy wyjąć termostat.

W celu sprawdzenia działania termostat należy włożyć do naczynia z wodą i kontrolować jej temperaturę termometrem. Podgrzewając wodę trzeba obserwować, czy przy temperaturze 86...90°C termostat zacznie się otwierać. Przed ponownym zamontowaniem termostatu należy usunąć z pokrywy i obudowy resztki starej uszczelki, a do uszczelnienia użyć nowej uszczelki. Po włożeniu termostatu pokrywę termostatu należy założyć w takim położeniu, aby jej króciec był skierowany na dół. Po dokręceniu śrub należy sprawdzić szczelność połączenia.

Zbiornik wyrównawczy. Zbiornik wyrównawczy jest przeznaczony do gromadzenia nadmiaru cieczy chłodzącej, gdy podczas wzrostu temperatury zwiększa ona swą objętość. Zbiornik jest wykonany z półprzezroczystego tworzywa sztucznego i zamocowany dwiema nakrętkami M6, wkręconymi na śruby przyspawane do wnęki lewego koła przedniego. Na czołowej ściance zbiornika są wykonane dwie poziome kreski „MAX” i „MIN”, oznaczające maksymalny i minimalny poziom cieczy chłodzącej w temperaturze 20°C. Ze zbiornikiem są połączone dwa przewody gumowe. Dolny przewód jest połączony z obudową termostatu. W korku zamykającym wlew zbiornika są umieszczone dwa zawory: podciśnieniowy i nadciśnieniowy. Zawór nadciś-nieniowy utrzymuje w układzie chłodzenia ciśnienie 0,09—0,11 MPa. Zawór podciśnieniowy otwiera się, gdy podczas stygnięcia płynu podciśnienie osiągnie wartość 0,005 MPa i umożliwia dopływ powietrza do zbiornika wyrównawczego.

Ciecz chłodząca. Układ chłodzenia jest fabrycznie napełniony cieczą niezamarzającą na bazie monoetylenoglikolu (MEG) i wody destylowanej. Ciecz ta jest przeznaczona do całorocznego stosowania i dlatego zawiera dodatki zapobiegające korozji układu chłodzenia i tworzeniu się osadów, a także podwyższające temperaturę wrzenia. Ciecz wlana fabrycznie do układu chłodzenia, nie zamarza do -25°C.

Proporcja cieczy niezamarzającej do wody powinna wynosić co najmniej 40% oraz najwyżej 60%. Większe stężenie pogarsza antykorozyjne właściwości cieczy i podnosi temperaturę zamarzania mieszaniny. Ciecz niezamarzająca zachowuje odpowiednie właściwości przez 3 lata i potem musi być wymieniona. Poziom cieczy w zbiorniku wyrównawczym powinien się zawierać między kreskami „MIN” i „MAX”, gdy temperatura cieczy wynosi 20°C.

Jeżeli na powłokę lakierową nadwozia spadnie kropla cieczy chłodzącej, to należy przemyć to miejsce wodą. Jeżeli ciecz chłodząca dostanie się na skórę rąk, to możliwie szybko należy umyć ręce wodą z mydłem. Należy uważać, aby ciecz nie dostała się do oczu. Wszystkie ciecze niezamarzające wyprodukowane na bazie MEG są trujące i przy ich wykorzystywaniu należy stosować się do zaleceń producenta, zwykle umieszczonych na opakowaniu. Spuszczanie cieczy niezamarzającej z układu chłodzenia należy przeprowadzać, gdy ciecz ma temperaturę otoczenia. Ciecz najlepiej spuszczać do naczynia o znanej pojemności, aby można było stwierdzić, czy cała ciecz została spuszczona z układu. Nie należy stosować naczyń cynkowych, gdyż ciecz chłodząca reaguje z cynkiem. Wymianę cieczy zaleca się wykonać w autoryzowanej stacji obsługi.

W razie samodzielnego przygotowywania cieczy należy od razu przygotować większą jej ilość (pojemność układu chłodzenia wynosi 6 dm³), aby pozostawić sobie rezerwę na ewentualne dolewki.

Wszystkie ciecze niezamarzające produkowane na bazie monoetylenoglikolu (MEG) są ze sobą mieszalne. Producenci zalecają jednak mieszanie tylko cieczy o podobnym składzie. Na przykład ciecz Fridex D 824 HS (Velvana

71