6

Metody leczniczego usprawniania w chorobach reumatycznych

Podstawową metodą leczniczego usprawniania jest kinezyterapia, czyli leczenie ruchem.

Leczenie usprawniające tych chorych ma na celu :

•    Zapobieganie deformacjom

•    Leczenie i korekcję już istniejących deformacji.

•    Leczenie miejscowe, celowane na najważniejszy odcinek

•    Wyrobienie i utrwalenie prawidłowych stereotypów kompensacyjnych.

W rehabilitacji chorych reumatycznych należy uwzględnić leczenie farmakologiczne, leczenie ruchem,leczenie czynnikami fizykalnymi, leczenie operacyjne i zaopatrzenie ortopedyczne, psychoterapię.

W chorobach reumatycznych występuje zjawisko „błędnego koła”, ból pochodzenia stawowego powoduje zwiększenie napięcia mięśni, które z kolei obciążając układ nasilają ból. Przykładem jest ból stawu łokciowego. Dla wyłączenia ruchu pacjent napina mięśnie utrzymując zgięcie łokcia w pozycji przeciwbólowej. Zbyt długie utrzymywanie łokcia w pozycji zgięcia powoduje przeciążenie mięśni i zwiększa obciążenie całego układu, co powoduje narastanie bólu. Założenie odciążenia- w tym wypadku temblaka spowoduje zmniejszenie napięcia mięśniowego, odciążenie i zmniejszenie bólu.

Zasadą właściwego leczenia jest przerwanie „błędnego koła” równocześnie w trzech punktach- poprzez działanie przeciwbólowe, rozluźniające i odciążające.

Odciążenie wewnętrzne uzyskujemy poprzez wzmocnienie siły i wytrzymałości układu mięśniowego.

Odciążenie zewnętrzne w obrębie kończyn i tułowia otrzymujemy stosując zaopatrzenie ortopedyczne.

Program usprawniania dla każdego pacjenta jest indywidualny i zależy od:

1.    Obrazu radiologicznego stawów

2.    Aktywności procesu zapalnego

3.    Badania układu ruchu i ocenę siły mięśniowej

4.    Stopień uszkodzenia stawów (test 4 stopniowy)