Problemy osób sensorycznie niepełnosprawnych
Inwentarz był wykorzystany albo w zapisie brajlowskim albo był czytany osobie badanej Osoby niewidome to osoby, które urodziły się jako niewidome lub utraciły wzrok przed 5-tym rokiem życia w odróżnieniu od osób ociemniałych, które utraciły wzrok po 5-tym r. ż. (to jt umowna granica a bierze się pod uwagę okres życia z którego dośw. Posługiwania się wzrokiem wyniosły zbyt mało dla dalszych lat życia spędzonych po utracie wzroku) . Za niewidome uważa się też osoby, które reagują na światło, ale ostrość ich wzroku nie przekracza 1/20 a pole widzenia 20stopni (Majewski 1983)
Podstawową cechą specyficzną funkcji poznawczych osób niewidomych jt brak wrażeń wzrokowych. Konsekwencją braku wzroku jt niepełność spostrzeżeń i w związku z tym niepełność wyobrażeń. Powstają u nich tzw. Wyobrażenia surogatowe (posługują się mową ludzi widzących, gdzie jt wiele słów odnoszących się do cienia, koloru, przestrzeni.
Grupa 149 osób
Sfera osobowościowa - Osoby niewidome ujawniają potrzebę rozwoju a wcześniej konieczność pokonywania wielu trudności- życiowych wyzwań. Nie obawiają się trudnych zadań, które wymagają od nich wytrwałości i odwagi. Pragną zachowywać się jak osoby pełnosprawne. Zarzucają sobie brak silnej woli, podatność na zranienie uczuć, nerwowość, szukanie zastępczych przyjemności i radości, niewystarczające wykorzystanie czasu. Znoszą cierpienia w milczeniu.
Sfera rodzinna - Uzależnienie od rodziny, poczucie wdzięczności, ale też poczucie że ten dług będzie narastał. Silna potrzeba założenia własnej rodziny, potrzeba osiągnięcia szczęścia. Przeświadczenie o mniejszej atrakcyjności. Pojawiają się tendencje do izolowania się na skutek niewłaściwych postaw.
Sfera społeczna - bardzo specyficzna w przypadku osób niewidomych sfera kontaktów społecznych. Now-e znajomości zawierają ostrożnie i powoli. Są przekonani, że ich gotowość niesienia pomocy jt większa niż. u osób pełnosprawnych (mają egzystencjalne doświadczenia jak ważna jest życzliwość i pomoc).
Sfera zajęciowa - przeżywają poczucie ograniczeń w podejmowaniu i wykonywaniu pracy, zwłaszcza, że niektóre zawody przekraczają ich możliwości fizyczne. Reakcje idą albo w kierunku zwiększonego wysiłku albo oglądają się na pomoc przełożonych i kolegów.
Osoba niedowidząca to pojęcie bardzo szerokie.
W znaczeniu psychologicznym - osoba, u której wzrok jest znacznie uszkodzony ale pozostaje nadal głównym źródłem poznawania rzeczywistości. WHO przy ONZ wyodrębnia 5 kategorii - dwie kategorie słabego widzenia i trzy kategorie ślepoty.
Ograniczenia w odbiorze wrażeń wzrokowych mogą powodować różne odchylenia w psychospołecznym funkcjonowaniu osoby niedowidzącej.
150 osób przebadanych
6