70 (128)

przed tłumikiem i rury /₂ za tłumikiem. Linie proste poprowadzone z początku układu współrzędnych obrazują warunki istniejące w układzie wylotowym o różnych proporcjach ljl₂* W miejscach zaznaczonych kółkami rezonanse występują równocześnie w obu rurach i następuje wzmocnienie dźwięku. Gdy w mrze l₂ nie ma rezonansu, rezonans w /₁ jest zlokalizowany (tj. tylko przypadki gdy l₂ = /,, l₂ - 3 oraz l₂ - 5 1_A).

Rys. 39. Wpływ długości U rury za tłumikiem (stosunku lijli) na tłumienie dźwięków wypływu

spalin

Wykreślone na rysunku 38 krzywe rezonansu dla rur l_{ i l₂ dowodzą, że gdy /j = /₂ rezonanse w rurach o długości /₂ leżą pośrodku między rezononsami dla l_{ i odwrotnie. Taki układ stanowi optymalną „blokadę” rezonansów w obu rurach, gdyż jeżeli w jednej rurze występuje maksy-malna amplituda ciśnienia akustycznego, w drugiej ma ona swe minimum. Gdy l₂ = 3 /j lub 5 /, i również przy innych stosunkach długości, przynajmniej niektóre z rezonansów w rurze l₂ nie wystąpią dla zerowych amplitud w /j, a blokada rezonansu jest wtedy mniej skuteczna.

Na rysunku 39 przedstawiono wyniki brytyjskich badań tłumienia przy różnych długościach rury wylotowej, l₂ za tłumikiem [112]. Badany silnik cztero-suwowy, czterocylindrowy pracował przy n ~ 3000 obr/min, tj. podstawowa częstość wylotu wynosiła / — 100 okr/sek. Zwiększenie stosunku /₂//j z 1:5 do 6:5 pozwoliło zmniejszyć hałaśliwość wylotu spalin o ponad 10 dcB. Podobne wyniki można uzyskać przez przemieszczanie tłumika w układzie, bez zmiany całkowitej jego długości. Doświadczenia wykazują, że dostateczną zgodność z obliczeniami zapewnia pomiar długości /j od środka kolektora wylotowego. Obie długości, ij i l₂ powinny być takie, aby ich wszystkie częstości naturalne były wyższe niż podstawowa częstotliwość występująca w widmie akustycznym wylotu

-    2 • n ■ i

60t

będąca zwykle najwyższą częstością widma.

70