71 (185)

71

Rys. 2.21. Pomiar przekrojów poprzecznych instrumentem Dahlta 010A Zeissa

90° w lewo i wykonujemy odczyty na lacie ustawionej na punktach przekroju poprzecznego na lewo od osi drogi. Po obrocie instrumentu o dalsze 180°, wykonujemy odczyty na łacie ustawionej na punktach przekroju poprzecznego naprawo od osi. Wyniki pomiarów zapisujemy w dzienniku (tab, 2.9.)• gdzie symbole 1 i p w kolumnie 2. oznaczają punkty położone z lewej, bądź z prawej strony osi drogi przekroju poprzecznego. Przekroje poprzeczne w punktach 0,0 + 27,0,    0,0 + 69,0 wykonujemy w podobny sposób, jak w punk

cie hektometrowym 0,0. Wysokość horyzontu instrumentu wyznacza się przez dodanie do wysokości punktu stanowiska wysokości instrumentu, natomiast dla kontroli mierzymy (celujemy) z każdego stanowiska do następnego punktu hektometrowego. Po wykonaniu obliczeń, w dzienniku (tab. 2.9.) mamy wyznaczone wysokości wszystkich mierzonych punktów oraz ich położenie sytuacyjne na osi trasy i w poszczególnych przekrojach poprzecznych.

Wyniki pomiarów przekroju podłużnego przedstawia się w formie -aficz-* nej na kalce milimetrowej w skali skażonej: 1 : 1000 dla odległości i 1100 dla wysokości (rys. 2.22.).Przekroje poprzeczne rysuje się w skali wysokości przekroju podłużnego (rys. 2.23.).

Na rysunku przekroju (profilu) podłużnego umieszcza się poza samym rysunkiem przedstawiającym rzeźbę terenu tabelę podstawową, która zawiera: rzędne terenu w mierzonych punktach, kilometraż osi trasy i odległości do punktów mierzonych, proste i łuki poziome, krzywe przejściowe, wysokościowe elementy projektu osi drogi, tzn. rzędne, niwelety, łuki pionowe i inne elementy⁷składowe projektu. Na rysunkach przekrojów poprzecznych podaje się tytuł wskazujący miejsce przekroju poprzecznego na osi trasy (rys. 2.23.).

Przekrój podłużny i przekroje poprzeczne stanowią podstawowy materiał do projektowania i organizacji robót drogowych.