74 75

gówno wuig.

1.    gówno ‘kał’ NP Uważaj, bo możesz wejść w gówno. || Zrób porzą<u z tymi krowimi gównami. |) Pływają tam po wodzie dwa monstrualne kawały gówna. (HM Zwr 120) ||... gówno rozpryskiwało się na szkle piętnaście centymetrów od nosa jej ukochanego... (PR Komp 146) || Ludzi_e przewalali się wokół mnie niczym warzywa w pęczkach. Przypominali to co jedli. A z tego, co jedli, powstawało gówno. Nic więcej. (HM $ex 32)

0    zdr. gówienko □ SJPD, SJPSz, Kieł, Tuf

2.    gówno ‘o czymś, co uważa się za rzecz złą’ ‘o czymś, co nie nadaje są do użytku’ NP Te nożyczki to gówno. Niczego nie można nimi rozciąć. || Nie jedz tego gówna! Może ci zaszkodzić. || Kupiłem używany samochód. Okazało się, że to jest kupa gówna.

3.    gówno ‘o kimś bezwartościowym’ ‘o kimś, o kim mówiący myśli jako pozbawionym godności’ ‘łajdak’ NP Ty jesteś jedno wielkie gówno. || T₀ całe towarzystwo to kupa gówna. || Ja tego filmu nie widziałem, Burt Reynolds to dla mnie gówno z wąsami, jeden z tych hollywoodzkich gnojków, którzy udają prawdziwych facetów... (VB Konk 185) || Ale byłeś gównem i dalej jesteś, ty sakramencki łysku. (NIE) □ SJPD, SJPSz

4.    Gówno! [ndm, odrębne wypowiedzenie stanowiące bezpośrednią reakcję na czyjąś wypowiedź] ‘nie’ ‘zupełnie nie’ ze złością NP Udało ci się coś załatwić w tym biurze? — Gówno! Przerwa śniadaniowa. || Przeczytałeś ten artykuł? — Gówno! Prąd wyłączyli. || — Otwieramy kasę pancerną

1    przez pół minuty lista jest moja — rzekł Tolik. — Gówno! — ryknął Siuder, waląc ręką w stół. — Nie wolno mi nikomu pokazywać tej listy. (WŁ Naj 136) || — Pewnie moglibyście się wynieść. — Gówno — powiedział Slagel. — Pluton rozleciałby się, gdybyśmy to zrobili. (SPS ACh 79)

5.    gówno [B l.p.] _ [czasownik dopuszczający użycie B]. ‘nic nie’

‘zupełnie nic nie* NP Gówno zarobisz na tej posadzie. || On gówno zrozumiał z tego wykładu. || Ten zapis gówno znaczy. || Jeśli chodzi

0    zaszczyty i osiągnięcia, pewnie gówno dla was znaczy, mamusiu

1    tatusiu, że akurat burmistrz mianował mnie zastępcą komisarza... (PR Komp 103) || Gówno wiesz, jak się zrelaksować — mówi pani Ralph. (JI Świat 221) | Wyobrażał sobie, że szefowie muszą znać zwyczaje tych ludzi, dopóki nie przekonał się, że gówno wiedzą. (SPS ACh 232)

6.    kłoś gówna z progu nłe zepchnie, ‘o kimś niechlujnym w gospodarstwie domowym* NP Ale sobie znalazł żonę! Gówna z progu nie zepchnie. || On pewnie z jakiejś wiochy pochodzi, bo w akademiku to gówna z progu nie zepchnie. □ Bog-Gar: 43

7.    gówno komuś, do czogoś a. kogoś_t. [ndm] ‘mówiący nie chce, żeby ktoś, wtrącał się do czegoś a. do tego, co dotyczy kogoś₂’ NP Gówno jej do tego, gdzie on pracuje i ile zarabia. || Gówno ci do mojego dziecka i jego lekcji. □ Skór

coś gówno kogoś obchodzi, [ndk] ‘coś kogoś nie interesuje’ ‘ktoś nie Lnico się wtrącać do czegoś’ z lekceważeniem NP Gówno mnie Lodzi, z kim ty sypiasz. || Nie bądź taki ciekawski! Gówno cię to [|,₀dzi, co ja będę robił w święta. || Gówno mnie obchodzi, że jego FJJjjye cuchnie tak obrzydliwie, kiedy wraca do domu... (PR Komp 75) |iVao Norden ma chyba zdrowy stosunek do tych spraw. Też już gówno I obchodzi te piętnaście tysięcy franków; intryguje go sama sytuacja. Ey zwr 181) □ Bog-Gar: 57, SJPD, SJPSz, Skór g Gówno prawda, [ndm, jednostka stanowiąca reakcję na cudzą wypo-I ‘wbrew przypuszczeniom adresata to nieprawda’ NP Gówno I _ra\vda. On niczego takiego nie powiedział. || Piotr już wyjechał. — Gówno _wda. Widziałem go przed chwilą. || Opowiadał mi, że jej włożył sześć Ly siedem razy. Wiem, że to gówno prawda... (HM Zwr 151) □ Bog-Gar: L Bog-Waw: 137

<0. gówno śmierdzące 'ktoś a. coś, o kim a. o czym mówiący myśli jako

₀    icimś a. o czymś bardzo złym' pogard. NP Czy to gówno śmierdzące przestanie w końcu za mną łazić? || Po co kupiłaś to gówno śmierdzące! pr2ecież tego nikt nie zje. □ Bog-Waw: 137

U gówno / gówna warte, [pierwszy segment ndm] ‘_bezwartościowe’

I Mp Cała ta twoja praca jest gówno warta. || Co za koszmarne towarzystwo! Wszyscy jesteście gówno warci. || ... ich żołnierze byli gówno warci... (SPS i ACh 138) 1 My mamy tylko stare trzydziestki czwórki, które są gówno tfarte. (SPS ACh 312) □ Bog-Waw: 138

! 12. gówno z kogoś, nie [nazwa zawodu], ‘o kimś, kto według opinii

mówiącego źle robi to, co należy do danego zawodu’ z dezaprobatą

1    lekceważeniem NP Gówno z ciebie, nie marynarz. || Gówno z niego, nie I poeta. □ SJPD

13. ktoś wdepnął w gówno, [dk] ‘ktoś nabawił się kłopotów’ ‘ktoś znalazł gę w trudnej sytuacji’ NP Zerwij z nią, bo możesz wdepnąć w gówno.

; ...jego troską główną jest, że w straszliwe wdepnął gówno. (JSz Zeb 1%)

grucha wulg. obycz.

1.    grucha ‘członek męski’ NP Zobacz, jaką ma gruchę! W spodniach mu się nie mieści. || Jak wskoczył do łóżka z tą swoją gruchą, to zemdlała z wrażenia. O zdr. gruszka □ Tuf

2.    ktoś bije gruchą / leci / strzała / śmiga w gruchą, [ndk] ‘o mężczyźnie: ktoś onanizuje się’ NP Już jako kilkunastoletni chłopak codziennie bil gruchę. || Stary dziad, a jeszcze ciągle strzela w gruchę. || Tyle czasu siedzi w tym kiblu. Pewnie śmiga w gruchę. □ Stęp, Tuf

3.    ktoś stawia gruchą, [ndk] ‘ktoś uprawia seks’ NP Co robisz dziś wieczorem? —- Będę stawiała gruchę. || Nie przychodź jutro do mnie.

Stawiam gruchę.    7S