75 (154)

•    nie wykonuje się wibracji (każda wibracja w tej jednostce chorobowej potęguje spastykę),

•    kończynę dolnąmasujemy zawsze o wiele słabiej niż kończynę górną (występuje skłonność do zakrzepowego zapalenia

żył),

•    mięśnie spastyczne masujemy o wiele słabiej niż ich antagonistów.

Kinezyterapia

W ramach kinezyterapii wykonuje się:

•    ćwiczenia oddechowe dynamiczne w odciążeniu dla fazy wdechu i wydechu w pozycji półleżącej lub w siadzie z opuszczonymi nogami,

■ ćwiczenia czynne wolne kończyn zdrowych.

Z chwilą wyrównania czynności układu krążeniowo-oddechowego i unormowania napięcia nerwowego prowadzi się:

•    pionizację czynną (zaczynając od siadu biernego przez siad czynny, siad czynny z opuszczonymi nogami do stania z asekuracją),

•    chodzenie - początkowo przy poręczach, potem po sali z balkonikiem, trójnogiem itp.,

•    wchodzenie na schody krokiem dostawnym (zaczyna się kończyną zdrową z dostawieniem kończyny chorej),

•    schodzenie ze schodów krokiem dostawnym (zaczyna się kończyną chorą z dostawieniem kończyny zdrowej),

•    ćwiczenia czynno-bieme, czynne wspomagane i w odciążeniu całych zespołów dynamicznych,

•    ćwiczenia koordynacji,

•    ćwiczenia reedukacji kończyn górnych,

•    ćwiczenia w wodzie.

W okresie zwiotczenia mięśni

Największe znaczenie ma leczenie w okresie zwiotczenia mięśni, gdyż przyczynia się do zmniejszenia końcowego inwalidztwa. Leczenie zapobiega zesztywnieniu stawów i zniekształceniom z przykurczów mięśni, przywraca niezależność czynnościową, odtwarza czucie i zespoły ruchowe.

Zapobieganie zesztywnieniu stawów i zniekształceniom

Codziennie powinny być wykonywane ruchy bierne w pełnym zakresie we wszystkich stawach kończyn dotkniętych zmianami chorobowymi. Szczególną uwagę należy zwrócić na staw łokciowy, który jest najbardziej wrażliwy na uszkodzenie. Ważne jest ustawienie kończyn chorego we właściwej pozycji. Ponieważ w okresie spastyczności kończyna górna jest przywiedziona, zgięta w stawie łokciowym i obrócona do wewnątrz z nawróconym przedramieniem, ramię powinno być odsunięte od tułowia za pomocą poduszek, aby utrzymać ustawienie przeciwne niż w stanie kurczowym. Głowa i tułów powinny być wyprostowane. Zapobiegać także należy rotacji kończyn dolnych na zewnątrz, stosując woreczki z piaskiem. Kolano powinno być lekko zgięte a stopa utrzymana w zgięciu grzbietowym. Nie zaleca się stosowania szyn.

Odtwarzanie czucia

Najważniejsze jest obarczanie porażonej strony chorego ciężarem ciała. Należy pamiętać, że stan kurczowy kończyny górnej jest zazwyczaj bardziej rozwinięty niż dolnej. Powinno się chorego układać i, tak szybko jak to możliwe, sadzać na porażonej stronie, potem przewracać z boku na bok, aby „odczuł” różnicę. Dolną i górną kończynę należy podtrzymywać w pozycji, w której chory może sam przenieść ciężar ciała na rękę lub stopę. Ważne jest również skłonienie chorego do jak najwcześniejszego wstawania i obciążania chorej kończyny.

155