58 (214)

~tr

MIOLOGIA 53

Ryc. 69. Mięsień biodrowo-żebrowy lędźwi (m. ilioco-stalis lumborum) i mięsień najdłuższy klatki piersiowej {m. longissimus thoracis)

Oba te mięśnie, ściśle ze sobą powiązane, ma|ą wspólne miejsca przyczepów dalszych (grzebień biodrowy, guzek biodrowy i grzebień krzyżowy). Aby uwidocznić masę mięśniową, którą na rycinie obok wskazuje palec badającego, poleca się badanemu wyprostować tułów, w sposób identyczny z opisanym przy rycinie 68.

Ryc. 70. Mięsień biodrowo-żebrowy klatki piersiowej (m. iliocostalis thoracis) i mięsień najdłuższy klatki piersiowej (m. longissimus thoracis). Położenie topograficzne

Na rycinie obok przedstawiono topografię obu mięśni w linii bruzdy między wyrostkami kolczystymi a kątami żeber. Od warstw najgłębszych w kierunku powierzchni ciata bruzdę tę wypełniają kolejno następujące mięśnie grzbietu: warstwa mięśni zębatych tylnych (ryc. 65. 66). mięsień równolegtoboczny większy (ryc. 64) zwrócony w stronę łopatki i wreszcie najbardziej zewnętrznie mięsień czworoboczny w części górnej i mięsień najszerszy grzbietu w partiach niższych

Ryc. 71. Mięsień biodrowo-żebrowy klatki piersiowej (m. iliocostalis thoracis) i mięsień najdłuższy klatki piersiowej (m. longissimus thoracis)

Po odnalezieniu dolnych włókien mięśnia czworobocznego (ryc. 60) wystarczy wsunąć pod niego dwa palce (ewentualnie sam kciuk, jak na rycinie obok) w kierunku kręgosłupa piersiowego Przy tego rodzaju uchwycie można wyczuć pod palcami zaokrąglone, grube pęczki mięśniowe, na które składają się wtókna mięśnia biodrowo-żebrowego od zewnątrz i mięśnia najdłuższego klatki piersiowej od wewnątrz (przyśrodkowo) (patrz tez ryc 70).

Uwaga: Stopień wyczuwalności tych mięśni jest bardzo zmienny osobniczo.