87 (115)

MIOLOGIA 83

Ryc. 46. Mięsień podłopatkowy (m. subscapularis)

Aby uzyskać dostęp do tego mięśnia, należy oddzielić łopatkę od „rusztowania" żeber i wślizgnąć się na jej ścianę przednią (patrz ryc. 12) między mięsień najszerszy grzbietu od tylu a mięsień piersiowy większy od przodu.

Uwaga: Po powierzchni przedniej tego mięśnia przebiegają naczynia i nerwy dołu pachowego. Główną czynnością mięśnia podłopałkowego jest rotacja wewnętrzna ramienia.

Ryc. 47. Mięsień nadgrzebieniowy (m. supraspinatus)

Ryc. 48. Przyczep ramienny mięśnia nadgrzebieniowego (m. supraspinatus)

Mięsień ten daje się wymacać w dole o tej samej nazwie, powyżej grzebienia łopatki, jedynie przez warstwę mięśnia czworobocznego. Wyczucie go pod palcami jest łatwiejsze podczas odwodzenia ramienia, ponieważ bierze on udział w tej czynności jako stabilizator barku.

Uwaga: Również i ten mięsień należy do obracaczy (rotatorów) ramienia.

Kończynę badanego należy ustawić w położeniu jak na rycinie obok: z barkiem obróconym do wewnątrz i cofniętym, z dłonią i przedramieniem przylegającymi powierzchniami grzbietowymi do pleców Powierzchnia górna guzka większego głowy kości ramien-nej, stanowiąca miejsce przyczepu poszukiwanej struktury ścięgm-stej. daje się wtedy wyczuć do przodu od wierzchołka wyrostka barkowego łopatki (patrz ryc. 18).

Uwaga: Mięsień nadgrzebieniowy współtworzy sklepienie barkowo--obojczykowe i tak jak wcześniej omawiane mięśnie należy do grupy mięśni obracaczy (rotatorów).