IMGE51 (2)

132

i Ich azymutami (ryc. 69 c i d). Zadania to można rozwiązać trzema spo-sobatni.

I.    Mając rysunek ścian 1—2 i 2—3 (ryc. 69 c) widzimy od razu, że linia biegu musi przojść przez punkty A i B jako leżące na tym samym poziomie. A zatem w planie prosta A—B jest kierunkiem biegu. Upad mierzymy w płaszczyźnie prostopadłej do biegu, np. od najwyższego punktu na Krawędzi 2. Na planie szybiku prowadzi się przez krawędź, na której leży punkt L, prostą prostopadłą do odcinka AB. Następnie wykonuje kład odcinka NL i po połączeniu otrzymanego punktu L' z punktem O otrzymuje się rzeczywisty kąt upadu «..

II. Mając szkice dwu ścian 1—2 i 2—3 ze stale podnoszącą się warstwą, konstrukcję można przeprowadzić tak jak na rycinie 69d. Punkt K leży o wielkość KM wyżej niż A, punkt L jeszcze wyżej o wielkość \L. Kładąc te dwa punkty w planie wokoło boku szybiku 2—3, otrzymamy punkty Kr i L'. Przedłużając łączącą je prostą do przecięcia się z bokiem 2—3, otrzymamy punkt B (poza szybikiem), leżącym w poziomie punktu A. Prosta łącząca punkty B i A wyznacza bieg warstwy. Nachylenie można np. wyznaczyć w stosunku do punktu L. Przez krawędź 3 (z punktu N) prowadzi się prostą prostopadłą do biegu AB i wokół niej dokonujemy kładu odcinka NL. Otrzymany punkt L' łączy się z O. Kąt a zawarty między NO i OL jest rzeczywistym nachyleniem warstwy (upadem).

III.    Warto. wreszcie przypomnieć ogólną konstrukcję graliczną pozwalającą yryznaczyć wielkość i azymut upadu przy znanych nachyleniach pozornych a* i a" dla ścian pionowych ustawionych do siebie pod kątem, co dość często zdarza się w wyrobiskach eksploatacyjnych i odkrywkach naturalnych (ryc. 69b). Z naroża N wyprowadzamy ślady ścian I i //. Wokół śladów dokonujemy kładu ścian i na dowolnej wysokości S’U odkłada się odpowiednio obserwowane pozorne kąty nachylenia warstw: kąt a' dla ściany I i a" dla ściany II. Ich ramiona tną ślady ścian w punktach A i B leżących na jednym poziomie. A zatem kierunek AB wyznacza bieg. W płaszczyźnie prostopadłej do niego i przechodzącej np. przez N będzie leżał kierunek upadu. Wykonujemy więc kład odcinka NL' koło prostej NO i jego koniec L' łączymy z! O. Rzeczywisty kąt upadu wynosi « (kąt L'ON).

4.4.8. FOTODOKUMENTACJA WYROBISK

Dokładność i wierność wykonywanych rysunków powstających w trakcie kartowania podziemnego zależy od doświadczenia i umiejętności kartującego. Przy skomplikowanej budowie-’- geologicznej możliwie wierne oddanie na rysunku jej szczegółów jest zadaniem bardzo pracochłonnym. Treść zależy także w wielu przypadkach od czynników subiektywnych, wyrażających się w sposobie interpretacji i gencralizacji na