7 (1448)

NEUROPSYCHOLOGIA

Rycina 3.6. Rozmieszczenie elektrod w elektroencefalogramie

Przez jakiś czas po wynalezieniu elektroencefalografu (EEG) wielu badaczy miało nadzieję, że będzie to metoda umożliwiająca odkrycie wielu tajemnic mózgu. Badanie związków między zapisem EEG a wyższymi funkcjami psychicznymi przyniosło ogromne rozczarowanie, chociaż coraz bardziej wyrafinowana technicznie aparatura do rejestrowania i analizy czynności bioelektrycznej mózgu, z analizą komputerową włącznie, może się jeszcze okazać wartościowa. Jednak ta technika często bywa bardzo przydatna w diagnozie neurologicznej. Jest to bezpieczna i stosunkowo prosta procedura, rutynowo stosowana w większości dużych szpitali.

EEG jest szczególnie wartościowe w badaniach nad padaczką. Zaburzenia czynności bioelektrycznej mózgu można tu rejestro

wać w okresie między klinicznymi nap padaczkowymi chorego, otrzymując widłowy zapis z wielu kanałów, lub też z wyraźnie określonego ogniska, np. nym płacie skroniowym.

Niestety, w przypadku chorego daczkę pojedynczy zapis EEG może s^: zać normalny, wobec czego trzeba dokonywać serii zapisów. Utajone nie dłowości ujawnia się za pomocą r' metod aktywacji, skutecznie wywołu wyładowania padaczkowe, tak że po się one w zapisie EEG, chociaż pacje że nie mieć żadnych objawów klini Najczęściej stosuje się kilka technik cji: (1) zapis EEG podczas snu; (2) hi tylację (głębokie wdechy) przez 2-3 (3) fotostymulację, czyli stymulację