89 (129)

proszę, w imieniu ciebie samej, żebyś zrobiła dla siebie rzecz bardzo trudną: żebyś uznała, a przynajmniej troszkę mi uwierzyła, że teraz, taka płacząca, nieumalowana, brzydka, pogubiona i niepewna, jesteś ważniejsza niż ta zrobiona i towarzyska dama. Jeżeli znów taką siebie zostawisz, twoje życie będzie nadal tylko staraniem o to, żeby ktoś, ktokolwiek, choć przez chwilę, choć trochę skorzystał z tego, co ty mu podsuwasz — z ciebie. I to bez podziękowania! Mówiąc najprościej, całą swoją postawą prosisz, żeby cię wykorzystać. I całą swoją postawą, tymi ciuchami, makijażem, tym wszystkim dookoła odgradzasz się od siebie samej. Rozumiesz?

malgosia: Nie wiem.

kasia: No dobrze. Zostań z tym. Sam na sam ze sobą. Pobądź. Dobrze?

Małgosia: Dobrze.

kasia: Opowiem wam o moich porażkach terapeutycznych. Przyszła do mnie pewnego razu klientka. Była tak piękna i tak od stóp do głów zrobiona, że ja po prostu zamarłam. Doda niech się schowa. Taka laska, słuchajcie, włosy blond, zgrabna, opalona, nie miała jednego nawet syfa, cholera. Może miała zamalowany, aleja

89 DZIEŃ DRUGI