77 (89)

ST-/ * szt

/POZ 9J

[_SO‘BO‘iQ

Rys. 6-7. Przykład rysunku montażowego - konstrukcja pionowego podłużnego tężnika hali w osi słupów (system LHS-N)

6.4. RYSUNKI ROBOCZE

6.4.1. ZNAKOWANIE ELEMENTÓW WYSYŁKOWYCH KONSTRUKCJI

Elementem wysyłkowym nazywa się tę część konstrukcji, którą wysyła się z wytwórni na miejsce montażu jako jedną całość. Element wysyłkowy stanowi jedną część lub może składać się z jednej pozycji lub z wielu części połączonych ze sobą trwale lub tylko na okres transportu. Nad rysunkiem roboczym elementu wysyłkowego podaje się oznaczenie elementu (literami i cyframi wysokości 8+10 mm), podkreślone grubą linią.

Oznaczenia elementów wysyłkowych składają się ze znaków:

-    głównych (litery), odnoszących się do grupy elementów wysyłkowych i umiejscawiających pojedyncze elementy wysyłkowe w odpowiednim schemacie montażowym (np. słupy - S. wiązary -W. belki - B. rygle - R, płatwie - P na rys. 6-8);

-    drugorzędnych (cyfry arabskie), które odnoszą się do pojedynczych elementów i dodatkowo precyzują położenie elementów w stosunku do sąsiednich tego samego typu (np. słup skrajny drugiej kondygnacji S1-2).

Istnieje możliwość pełnego i skróconego znakowania elementów. Znakowanie pełne uwzględnia zarówno znaki główne, jak i drugorzędne. W tym przypadku każdy zespół konstrukcji jest oznaczony literą (płatwie -P, wiązary -W itd.), a każdy element w zespole - kolejną cyfrą arabską (płatwie - P1, P2, P3, wiązary - W1, W2. W3 itd.). Umożliwia to przypisanie elementom wysyłkowym oznaczeń zależnych od położenia tych elementów w konstrukcji. Znakowanie skrócone składa się ze znaków głównych (P. W. S itp.). W konsekwencji tego jednakowe elementy (płatwie - P, wiązary - W itd.) otrzymują jednakowe oznaczenia - bez względu na ich położenie.

Oznaczenie elementu wysyłkowego podane na rysunku roboczym umieszczane jest na elementach konstrukcji wysyłanej z wytwórni na miejsce montażu.

77