90 (1)

9jl:

fOD$ UMÓW Ą U tP

S* zakończenie przypomnimy sobie najczęściej manty porozumiewając się / innymi. Należą du nich:    ” ~ >J

} powiininit gotowych sądów,

2.    uogólnianie,

3.    iwiereanie się z problemów,

4.    tnoralucowanie,

5    nieuwzględnianie odczuć innych,

6    pomniejszanie problemu,

7. dawanie „dobrych" rad,

3. zabranianie,

9. obwinianie,

10.    agresywne przekazy,

11.    straszenie,

12.    rozkazywanie,

13.    ironia,

14.    prowokowanie,

15.    używanie porównań,

16.    postawa męczeńska.

Zwracałem też uwagę, że tak zwane reguły dobrej konwe^--. poszczególnych autorów mają bardzo ogólny charakter. D&rego zasad, które powinny pomóc czytelnikowi usprawnić póró/ańti^^ ^e ludźmi:

1.    Ważne jest przede wszystkim miejsce prowadzenia rozmowy

ona odbywać się w zbyt hałaśliwym otoczeniu. Trudno też oczekw,*,    ^ ,

myśli w sytuacji, gdy ktoś może naszą rozmowę podsłuchiwać, $&£&&& -■........._

przebiega sprawniej, jeżeli jest prowadzona na neotrałnym terenię ,„_{v v/}^ umawianie się w kawiarni lub restauracji, tym bardziej że śpożywa^

wpływa na poprawę naszego nastroju. Z kolei z osobą, która stoi et**, * społecznej, lepiej jest rozmawiać na jej terenie niż zapraszać m db    -

Nawet prośba zwierzchnika poprzedzona zaproszeniem do gaMnem' jWs w poczatk**** fazie interpretowana jako „branie na dywanik".

2.    Należy unikać pytań bezpośrednio dofyezącyeh osobistych¹ ipt**

Lepiej jest zadać pytanie bardziej ogólne, np. „Proszę opowfcfdzieć m * ****

pracy czy zainteresowaniach". Lepiej jest też rozwinąć dane    f(0 zis^fW¹ ■>

treść. Zwłaszcza gdy rozmówca nie podejmuje temam 1 ud-/**

sami mowie na tematy, które ich naprawdę rftferww, rmf r*m

, ^{r Vv} pytame „Czy interesuje się Pan muzykąr uzyskać możetfcy    ^F