4. Ciągi liubowa
4.1.3. Monotonicznośc ciągu
(«tl
nic malejący)
A an ¥, > a„
(każdy następny wyraz ciągu (oprócz «,) jest większy od poprzedniego)
A
(każdy następny wyraz ciągu (oprócz a) jest mniejszy od poprzedniego)
A a.,, > am
neN, * ♦ 1 ■
(każdy następny wyraz ciągu (oprócz a,) nie jest mniejszy od poprzedniego)
A a .. < am
nCN, " ł 1 ■
(ciąg (każdy następny wyraz
nierosnący) ciągu (oprócz «,) nie jest
większy od poprzedniego)
(ajconst «=> A . ,= an
(ciąg stały) (wszystkie wyrazy
są sobie równe)
ciągi
Ściśle
monofo
niczne
ciągi
monoto-
nicznc
4.1.4. Sposoby okreilania ciągu
a) Poprzez słowny opis, na przykład
oznacza n-tą liczbę pierwszą,
b) Poprzez wzór:
- ogólny, na przykład a„-(l + w)
(tj. wzór na ogólny wyraz ciągu),
- rckurencyjny (indukcyjny),
na przykład:
a _ 3 dany jest pierwszy
(początkowy) wyraz lub kilka pierwszych wyrazów i
. an + , = aH — podana jest zależność
każdego następnego wyrazu od wyrazu poprzedniego.
1 1-11
(aj - ograniczony •» V bA |an| < M
(wartości wszystkich wyrazów ciągu są ograniczone)
Leonardo Fibonacri (ok. 1180-ok. 1250)— matematyk wioski, autor dzieła Księga abaku, zawierającego całą ówczesną wiedzę z zakresu arytmetyki i algebry, oraz dzieła Geometria praktyczna o zastosowaniu algebry do geometrii.
H—I-
r ~ — — + — —j | ||
------- |
- - - - - - - - |
Liczby a~. 1,2, 3,5,8,13,... to liczby Fibonacclego. Służą one do ilościowego opisu niektórych przyrodniczych. Na przykład: pęd rośliny wypuściwszy pęd boczny przez rok odpoczywa i dopiero 'v nym roku puszcza nowy pęd; a |, to liczba pędów w /i-tym roku życia rośliny.
„»s«sr