9 (308)

Praktyczne rady

Praktyczne rady

S Jeśli niedosłyszący ma brać udział w jakiejś dyskusji, to przed rozpoczęciem spotkania zapoznajmy go z głównym tematem i ewentualną możliwością rozwinięcia dyskusji, aby mógł w niej aktyw nie uczestniczyć,

S Mówmy spokojnie, nie za szybko i wypowiadajmy się precyzyjnie. Zdania muszą być krótkie, a pytania powinny zawierać zaimki pytające, (kto, co, kiedy, dlaczego, gdzie, ile).

r' Dobrze, aby rozmowie towarzyszyły naturalne gesty. Odpowiednia mimika i gestykulacja pozwolą łatwiej zrozumieć czy domyślić się sensu naszej wypowiedzi.

s Jeśli nie jesteśmy pew ni, czy nasz rozmów ca zrozumiał wszystko dobrze poprośmy go o powtórzenie najważniejszych faktów. Ńie róbmy tego zbyt często.

S Nie wolno nam nie doceniać osób nieslyszących lub niedosłyszących, ze względu na swą niepełnosprawność mów ią oni często monotonnie, niemelodyjnie, w ręcz niezrozumiale. Nie jest to jednak dowód braku inteligencji, lecz tylko i wyłącznie niemożności kontrolowania własnego głosu.

S Bądźmy cierpliwi i w razie nic zrozumienia pow tórzmy określone zdanie lub słow o. Trudniejsze dane (adres, nazwisko) można w razie potrzeby napisać na kartce.

Praktyczne rady

Praktyczne rady

b Dbajmy, aby osoby te brały czynny udział w życiu grupy, w której się znajdują. One też mają prawo do rozmowy i uśmiechu.

Jeśli w gronie ludzi słyszących znajduje się osoba z upośledzeniem słuchu, przerywajmy od czasu do czasu rozmowę i tłumaczmy niepełnosprawnemu, co zostało do tej pory powiedziane. W ten sposób uwalniamy go od samotności i izolacji.

■    Nie wolno śmiać się, jeśli źle zrozumiała wymianę zdań i wypowiedziała uwagę zupełnie niepasującą do całej rozmowy.

■    Odczytywanie z ruchu ust jest bardziej męczące niż normalne słuchanie, dlatego rozmawiając róbmy przerwy.

Komunikacja z osobami z upośledzeniem słuchu

■ Język migowy jest to zbiór konwencjonalnych znaków gestykulacyjnych (zwanych znakami migowymi) określających poszczególne liter}', liczby lub całe słow^ra (a czasem nawet krótkie zwroty), przy czym elementem charakterystycznym dla danego znaku jest zarówno układ palców i dłoni u obu rąk. położenie rąk w stosunku do ciała oraz ruch wchodzący w skład całości znaku.

Komunikacja z osobami z upośledzeniem słuchu

■ Jak wynika z tej definicji, w języku migowym występują nie tylko znaki określające całe pojęcia słowne (tzw. znaki migowa ideograficzne), lecz również znaki określające poszczególne liter}' (zaliczane do znaków' migowych daktylograficznych) n daktylogramy i ideogramy