A1

TOMASZ DĄBROWSKI

NAUKA O ADMINISTRACJI

Termin administracja używany jest w języku potocznym jako służba, przewodnictwo, kierownictwo, prowadzenie, zarząd czy zarządzanie.

Pochodzi od łacińskich słów i minister, ministrare, administrare -oznaczający wykonawcę, kierowanie i działanie celowe.

Administracja istniała już w starożytnym Egipcie i Chinach, ale fundamenty administracji państwowej prawzorce, do których nawiązują przede wszystkim rozwiązania współczesne stworzone zostały przez starożytny Rzym. Centralizacja koncepcji i koncepcja sił, określone gwarancje prawne, odpowiedzialność organów, hierarchia, sztywność form organizacyjnych połączona z elastycznością działania czy ciągłość poczynań zmierzających do urzeczywistnienia interesu publicznego, odróżniającego od interesu prywatnego, miały wpływ na administrację w ciągu całego jej historycznego rozwoju. Ewolucja ustrojowa średniowiecza, niszcząca w znacznej mierze rzymską koncepcję    administracji,    okres    absolutyzmu

w którym monarcha był uosobieniem państwa, a aparat królewski odpowiadał i realizował całą działalność, teoria podziału władzy poczynania rewolucji burżuazyjnych przekształcających poddanych w obywateli - to kamienie milowe zaznaczające kierunek rozwoju i kształtowania się administracji publicznej.

Ogólny rozwój administracji i jej roli w XIX i XX wieku, stworzył zapotrzebowanie na tworzenie koncepcji i ujęć teoretycznych.

Prapoczątki nauki administracji to przede wszystkim pracę kameralistów ( kamera - skarbiec królewski ) często zwanych policjantami, którzy w swych badaniach i analizach zmierzających do usprawnienia administracji,

1