amat urz kr125

magana duża gęstość warstwy jonosferycznej wyklucza możliwość utrzymywania łączności w godzinach wieczornych lub w porze zimowej. Występują w nim zakłócenia impulsowe od zapłonu silników samochodowych.

Pasmo 28 MHz

Również i to pasmo można z powodzeniem wykorzystywać w okresach wzmożonej aktywności słonecznej (maksimum w odstępach 11-let-nieh) i na trasach propagacji dziennej. Dobre warunki dla łączności z obszarami wschodnimi (zasięgi ponad 5000 km) przypadają na godziny poranne. Kierunek optymalny przesuwa się stopniowo przez południe na zachód i wyjątkowo dogodne warunki propagacji przypadają na chwilę przed zapadnięciem zmroku. W kierunku północnym są one mniej sprzyjające. a to wskutek małej wartości MUF dla tych szerokości geograficznych. Przy odbiorze występują silne zaniki chwilowe oraz zakłócenia impulsowe od zapłonów silników samochodowych. Zwiększenie czułości urządzeń odbiorczych ograniczane jest występującymi szumami. Po stronie nadawczej powszechnie stosuje się wieloelementowe anteny kierunkowe.

14. ODBIORNIKI KRÓTKOFALOWE

14.1. Uwagi ogólne

Odbiornik jest tym urządzeniem, które m. in. umożliwia start do zaprawy w amatorskim krótkofalarstwie. Pierwsze bowiem kroki w tej dziedzinie sportu technicznego polegają przecież na pracy nasłuchowej. Jest też odbiornik niejednokrotnie jedynym urządzeniem kontrolnym, gdy chodzi o dokładne nastrojenie nadajnika na częstotliwość zawartą w granicach przyznanego pasma amatorskiego.

Pod względem konstrukcji amatorskie odbiorniki krótkofalowe odbiegają znacznie od powszechnie stosowanych odbiorników radiofonicznych. Wyposażone są w większym lub mniejszym stopniu w dodatkowe urządzenia pomocnicze, umożliwiające uzyskanie optymalnych warunków odbioru. W odróżnieniu od odbioru radiofonii programowej wymagane jest w łączności krótkofalowej przekazanie jedynie pełnej treści informacji między dwiema stacjami. Inne charakterystyczne cechy, jak np. barwa głosu, szeroka wstęga częstotliwości akustycznych itp. są w łączności amatorskiej zupełnie nieistotne, a nawet wręcz szkodliwe.

Amatorski odbiornik krótkofalowy przewidziany jest do pracy w pięciu przyznanych pasmach częstotliwości,^ mianowicie:

3 500— 3 750 kHz (80 m)

7 000-t- 7 100 kHz (40 m)

14 000 H- 14 350 kHz (20 m)

21 000 -4- 21 450 kHz (14 m)

28 000 -r- 29 700 kHz (10 m)

Pasma te są wąskie, a spora ich liczba komplikuje sprawę konstrukcji i doboru odpowiedniego przełącznika zakresów. Sama konstrukcja odbiornika powinna zapewniać w pierwszym rzędzie małe straty w pracy odbiornika na najwyższych pasmach krótkofalowych, co wymaga stosowania krótkich połączeń między elementami układu, przełącznika zakresów o specjalnej konstrukcji, wysoko jakościowych materiałów izolacyjnych oraz odpowiednich typów lamp odbiorczych.

W prostych odbiornikach zamiast przełączników zakresów stosowane bywają zespoły cewek wymiennych (zmniejszenie strat) natomiast w bardziej rozbudowanych — przełączniki bębnowe lub klawiszowe, z dążnością do możliwie największego zbliżenia obwodów strojonych do pozostałych członów układu. Długie połączenia wprowadzają bowiem nie tylko straty energii w.cz., tak cennej przy odbiorze odległych stacji, lecz mogą powodować szkodliwe i trudne do usunięcia sprzężenia.

Ze względu na odbiór odległych stacji nadających mocą przeciętnie 20 — 200 W, czułość odbiornika krótkofalowego jest zwykle bardzo duża. Graniczna czułość odbiornika komunikacyjnego zależy od poziomu szu-