W technice impulsów często stosuje się układy, w których dodatkowe gromadzenie energii odbywa się za pomocą specjalnych kondensatorów. Zasada działania takich układów jest następująca. W polu elektrycznym kondensatora C (rys. 7-5) gromadzi się energia elektryczna kosztem źródła napięcia stałego E0. Za pomocą jakiegoś urządzenia przełączającego (na przykład elektronowej lampy o oporności wewnętrznej Qa) otwiera się obwód obciążenia i kondensator oddaje część swej energii obciążeniu. Rozładowanie kondensatora następuje poprzez oporności lampy o„ oraz oporność obciążenia R„bC.
Rys. 7-5. Schemat ideowy włączenia kondensatora gromadzącego energię
Sterowanie pracą urządzenia przełączającego odbywa się za pomocą wyzwalających impulsów z generatora. W czasie przerwy lampa przełączająca jest zablokowana dużym napięciem ujemnym na siatce i wówczas poprzez oporność R następuje ładowanie kondensatora. Aby w czasie przerwy rozerwać obwód rozładowania, oporność R musi być znacznie większa niż suma odporności R0i,c + Qa- Jeśli czas zablokowania lampy jest mały w porównaniu ze stalą czasową rozładowania kondensatora (R0bC + oj C, to rozładowanie kondensatora okaże się nieznaczne i wielkość prądu płynącego przez lampę ma wartość prawie stałą. Duże znaczenie ma prawidłowy dobór optymalnych wartości pojemności gromadzących energię. Minimalną wartość pojemności C można znaleźć zakładając wartość spadku napięcia dopuszczalnego na oporności U*.
Obliczmy wysokość napięcia w obwodzie anodowym przy rozładowaniu kondensatora C.
(Robc + f«) c
Jeżeli U = U„e
wówczas dLJ = —
(Robę + Qa) c
XJae (Robc + C dt;
85