badanie5

(9.6)

„ SU,

K, =-przy l, — const.

SU.

W tym wypadku uchyb metody określony jest różnicą między wzorami (9.1, 9.2, 9.3) a wzorami (9.4, 9.5, 9.6). Dla zmniejszenia tych uchybów należy zbliżyć warunki pomiarów do warunków określenia parametrów według wzorów (9.1, 9.2, 9.3), tj. do określenia parametrów punktowych. Dlatego praktycznie należy zmierzyć przyrosty na prostolinijnym odcinku charakterystyki i przy możliwie małej ich wartości. Przy umiejętnie dobranych wartościach i systemie pomiarów uchyb ten praktycznie może być bardzo mały.

Przy określaniu nachylenia charakterystyki metodą składowej zmiennej prądu anodowego do siatki badanej lampy doprowadza się zmienne napięcie U_s^ i w obwodzie anodowym mierzy się odpowiednią składową zmienną prądu anodowego SI.Nachylenie charakterystyki jest określone według wzoru:

S,=

SI,

SU.

V. = const.

(9.7)

Pomiaru składowej zmiennej prądu anodowego dokonuje się za pomocą włączonego do obwodu anodowego transformatora pomiarowego z miliamperomierzem we wtórnym uzwojeniu albo też na drodze pomiaru spadku napięcia na znanej oporności w anodowym obwodzie lampy. Oprócz uchybu określanego na podstawie rozważań opisanych dla poprzedniej metody, w danym wypadku nieunikniony jest jeszcze uchyb spowodowany włączeniem oporności do obwodu anodowego lampy, w rezultacie czego pomiar nie odbywa się w warunkach statycznych.

Łatwo wykazać, że uchyb względny, określony ostatnimi rozważaniami, zależy od oporności obciążenia oraz wewnętrznej oporności lampy i równa się

o Sa

Ił,

Ra

Gj 4- R.

(9.8)

Przy stosowanej zazwyczaj w praktyce oporności obciążenia R = 300 O dla pentod i triod wielkiej częstotliwości, mających

125