Scan 140410 0013

Zdjęcie 2 - Na twarzy młodej kobiety maluje się zmęczenie.

się wypadkami przy pracy. Poza tym musiały one uprzednio same zapłacić rachunek wystawiony przez szpital. W niektórych przypadkach nie były w stanie temu sprostać, przez co ich stan zdrowia uległ pogorszeniu. Tym trudniej było im uzyskać przysługujące na mocy prawa odszkodowanie z tytułu wypadku przy pracy.

Jak wynika z powyższego, Foxconn stawia się za „wzór” pod względem przestrzegania przepisów prawa, tymczasem w rzeczywistości działa niezgodnie z prawem, nie wypełnia swoich ustawowych obowiązków, jak również nie respektuje praw i interesów swoich pracowników.

Foxconn w oczach pracowników

Seria samobójstw bardzo poruszyła opinię publiczną. Foxconn szybko podwyższył pensje, zredukował nadgodziny, zamontował kraty i siatki ochronne, zatrudnił psychologów, otworzył ośrodek ochrony pracowników, uruchomił infolinię dla pracowników, zorganizował „grupowe ślubowania” mające na celu zapobieganie kolejnym samobójstwom. Działania te zwróciły uwagę opinii publicznej, uzyskały pewne poparcie i przyczyniły się do poprawy wizerunku firmy. W ocenie tych działań nie powinniśmy jednakże stosować kryteriów, jakimi kieruje się kampania propagandowa, ani reakcją, jaką wywołała na zewnątrz. Powinniśmy raczej rozważyć rzeczywisty wpływ tych działań na pracowników, a także ich własne odczucia i oceny.

1. Wątpliwości dotyczące podwyżki płac

W czerwcu 2010 r. Foxconn ogłosił wzrost wynagrodzeń pracowniczych

0    30 proc. - wiadomość, która poruszyła cały świat. Niektórzy ekonomiści wyrażali wręcz zaniepokojenie, że tak wysoki wzrost płac w Foxconnie będzie wywierać presję na inne przedsiębiorstwa i może stanowić dla nich zagrożenie ekonomiczne. Jeżeli jednak dokładnie prześledzimy rozwój realnych wynagrodzeń pracowników, to okaże się, że podstawowa płaca w Foxconnie przed czerwcem 2010 r. wynosiła 1,1 tys. juanów, a po podwyżce 1,2 tys. juanów. Jest to zaledwie 9,1-procentowy wzrost. Po tym jak miasto Shenzhen w lipcu 2010 r. podniosło najniższą płacę do wysokości 1,1 tys. juanów, Foxconn płacił zaledwie 100 juanów więcej, niż wynosiła przepisowa stawka minimalna. Najwyraźniej te 30 proc. podwyżki Foxconn obiecał wyłącznie na fali paniki. Ponadto wiele pracowników donosiło, że ich realny miesięczny dochód wcale nie wzrósł. Pracownicy produkcyjni (o minimalnych kwalifikacjach, nisko opłacani) zarabiali na przykład w 2010 r. około 1,8 tys. juanów. W lipcu, po podwyżce, otrzymywali 2 tys. juanów. Równocześnie Foxconn zlikwidował jednak dodatki stażowe

1    premię kwartalną. Pracownicy opowiadali, że po podwyższeniu zarobków wzrosły również wyraźnie wymagania produkcyjne i presja na wydajność pracy. Jak już wcześniej wspomnieliśmy, firma w dalszym ciągu przekraczała ustawowy limit nadgodzin i pozbawiała personel wynagrodzenia za pracę w nadgodzinach przekraczającą ustawowy limit 80 nadgodzin miesięcznie. Stąd wiele osób zatrudnionych krytykowało podwyżkę płac, nazywając ją „oszustwem”.

Z dniem 2 października 2010 r. Foxconn ogłosił we wszystkich dużych organach medialnych, że płaca podstawowa pracowników produkcyjnych zostanie podniesiona do wysokości 2 tys. juanów, a tym samym wynagrodze-nia-wliczającobiepodwyżki-wzrosłyjakobyoniemal 100proc. Chociaż fakty są inne. Po pierwsze, nasze badania przeprowadzone w Shenzhen, Kunshan i Taiyuan wykazały, że nie wszyscy pracownicy produkcyjni mieli w ogóle możliwość otrzymania podwyżki płacy. Według ich informacji kierownictwo ogłosiło, że warunkiem jej otrzymania jest przepracowanie w Foxconnie co najmniej pół roku. Tym samym w testach ankietowych dotyczących podwyżek płac mogła wziąć udział tylko część zatrudnionych. W Taiyuan podwyżka płac dla pracowników produkcyjnych nie osiągnęła nawet poziomu 2 tys. juanów i daleko od niego odbiegała. Część osób zamiast dotychczasowych 940juanów otrzymywała 1,35 tys. juanów. Poza tym zatrudnieni w Foxconnie praktykanci wcale nie dostali podwyżki. Również po podwyższeniu wynagrodzeń nie otrzymywali żadnego podstawowego zabezpieczenia i musieli wykonywać za niższą stawkę tę samą pracę, którą wykonywali inni pracownicy produkcyjni.