badanie9

niu nachylenia charakterystyki jest analogiczne do przytoczonego w poprzedniej metodzie. Jednakże w tym wypadku przyrosty prądów i napięć są mierzone przyrządami zmiennego, a nie stałego prądu.

Zgodnie z GOST-em dla przyrządów prądu zmiennego, przy pomiarach małych napięć na siatce (poniżej 5 V) dopuszcza się klasę dokładności 2,5, a dla zmierzenia składowej zmiennej prądu anodowego — klasę 1,5. Obliczymy znowu odpowiedni uchyb przy określaniu nachylenia charakterystyki lampy 6 n 3. Do pomiarów prądu anodowego wybieramy przyrząd z zakresem do 5 mA, a do pomiarów napięcia — woltomierz lampowy na zakres 1 V.

W tym wypadku względny uchyb wynosi

AS_a    5(A1,_n) , o(J[/_IN)    0,075    0,015

-=--1--=--1--= H ₄,

S_a AI_a„    AU.ro    1,2    0,2

a z uwzględnieniem współczynnika prawdopodobieństwa

0,7 — — = 10 %.

Sa

Określimy teraz względny uchyb pomiaru nachylenia metodą składowej zmiennej prądu anodowego z zastosowaniem stabilizatora elektronowego w obwodzie anodowym.

W tym wypadku wielkość składowej zmiennej prądu anodowego określana jest ze spadku napięcia A17, na oporności R_u i wzór na wyliczenie względnego uchybu przybiera formę:

AS± ₌ 1 (A ^UA +    ₊ a (-*    ₍₉₁₅₎

S_a A U_t ' AU₂    A R_a

W celu zmierzenia napięć AU i i AU₂ wybieramy woltomierze lampowe o zakresie 1 V, klasy 1,5. Wówczas przyjmując, że wiel-

3 (A R_a)

kość —--jest względnym uchybem pomiaru R„ i wynosi mniej

A R„

więcej 0,4"i>, otrzymujemy uchyb względny pomiaru AS_a/S_a = 15%, a z uwzględnieniem współczynnika prawdopodobieństwa AS_a!S, — = 10%.

129

9 Badanie lamp elektronowych