Badanie jednofazowego licznika energii

33

A = P t    <2.11)

gdzie P jest mocą pobraną przez obciążenie w czasie t, przy czym P = const. Zgodnie z zależnością <2.75: n =    P t, a stąd błąd

licznika Cpor.(2.9)> określany jest za pomocą zależności:

* 100 5J

(2.12)

gdzie C^_N jest znamionową stałą licznka tobr/kWhl, a n określa liczbą obrotów tarczy licznika przy przepływie do obciążenia mocy PIkWI, w czasie tthl.

Metoda ta w swoich założeniach wymaga (odpowiednio do klasy badanego licznika) dokładnego pomiaru liczby obrotów tarczy n, mocy P i czasu t.

Przyjmuje się, że niedokładność układu odniesienia (wzorcowego) musi być przynajmniej pięciokrotnie mniejsza od klasy badanego licznika, co odpowiada nierówności:

|A*| + |Ap| + |a£| < 0,2*kl    (2.13)

gdzie:    |A^| ~ niedokładność wyznaczenia obrotów tarczy licznika,

| Ap |    — niedokładność pomiaru mocy zależna od użytego

watomierza,

|a£| - niedokładność pomiaru czasu.

Wartość |A*[ i |ó^| można zminimalizować zwiększając (odpowiednio) liczbę obrotów tarczy oraz dobierając odpowiednio długi czas pomiaru, co utrudnia jednak zachowanie warunku stałego poboru mocy przez obciążenie w ciągu odpowiednio długiego czasu. Dlatego też stosuje się metodę zmodyfikowaną, która polega na pomiarze czasu trwania jednego obrotu tarczy licznika przy określonej mocy. Metoda ta nakłada jednak duże wymagania co do dokładności uchwycenia początku i końca obrotu tarczy. V tym celu stosuje się specjalne układy optoelektroniczne.

3. Frogram ćwiczenia

Ćwiczenie obejmuje wybrane próby przeprowadzane w trakcie legalizacji licznika (por. 131 ).