Bauhaus19

nalnie. Jest to geometria ćwiczeń cielesnych ryj i gimnastyki. Są to efekty cielesne (łącznie ze stereot twarzy), które znajdują wyraz u prawdziwych ekwilj stów i podczas grupowych ćwiczeń na stadionie, choć w wypadku bez świadomości istniejących stosunków strzennych. (Ilustracja obok, u góry).

Natomiast zasada działania organizmu ludzkiego zależy niewidzialnych funkcji jego organów wewnętrznych: ud-nia serca, obiegu krwi, oddychania, funkcjonowania mó i układu nerwowego. Zdecydowanie stanowią one cen człowieka, którego ruchy i oddziaływanie stwarza w nowaną przestrzeń. Kubiczno-abstrakcyjna przestrzeń j więc jedynie horyzontalno-wertykalnym układem tych fl—' (Ilustracja obok, na dole). Te ruchy mają charakter org niczny i uczuciowy. Są to afekty psychicz-(łącznie z mimiką twarzy), które znajdują wyraz u wi-" aktorów i w scenach zbiorowych wielkich tragedii.

Wszystkim tym prawom w sposób niedostrz galny podporządkowany jest tancerz. Pódl ga on zarówno prawom ciała, jak i prawo przestrzeni; podlega zarówno wyczuciu s mego siebie, jak i wyczuciu przestrzeni. S rzając wszystko z siebie samego - niezależnie od tego, wyraża się poprzez swobodny abstrakcyjny ruch czy p niosącą znaczenia pantomimę; czy występuje na prostym deście scenicznym, czy w specjalnie dla niego zbudow?’ otoczeniu; czy będzie mówił, czy też śpiewał; czy będzie czy też przebrany - panuje nad całym zdarzeniem tea nym, które tutaj zostanie naszkicowane tylko v czącej mechanicznego przekształcania sylwetki ludzkiej i abstrakcji.