Berger (5)

obiektywność społecznego świata - np. można marzyć o poligamii, ale jednostka będzie zmuszona wrócić do „niepodważalnej” monogamicznej sytuacji. Prozą sprawy jest wspólny jeżyk i system znaczen jej społeczeństwa. Jednostka jest dla siebie realna jako rozsądny mąż ze średniej klasy. Internalizacja zakłada,że ten sam świat społeczny będzie mieć status , / realności w świadomości tych jednostek. Jednakże internalizacja posiada fodatkową cechę o ^    ogromnym znaczeniu-podwojenie świadomości w kategoriach jesj socjalizowanych i

. AfiSŁ* niesocjalizowanych składników. Świadomość poprzedza socjalizacje , cojwięcej nigdy nie ynKw .. _m0że być całkowicie poddana socjalizacji. Socjalizacja jest zawsze częściowa. Socjalizacja kształtuje część świadomości w formę która staje się społecznie możliwą do rozpoznana tożsamości jednostki.

Internalizacja powoduje podwojenie świadomości, rodzi samoobiektywiizację. Internalizacja -^^ecznegośwPatalodznconsekweńćjewpostaci niebrania pod uwagę, zamrażania czy też \V    odsuwania od siebie jednej części świadomości w stosunku do reszty. Powoduje to

wewnętrzną konfrontację pomiędzy socjalizowanymi a nie socjalizowany mi składnikami jaźni, wciąż powtarzając w świadomości zewnętrzną konfrontację pomiędzy społeczeństwem i jednostką.

Stawiając problem inaczej można powiedzieć, że,d ziela człowieka .na tyle na ile są one częścią świata społecznego stają się częścią imiej niż on sam rzeczywistości. One mu „uciekają”, inność świata społecznego i konktertnych ludzkich istot, które są innymi życia społecznego intemalizuje się w świadomości - inni i inność są włączone w świadomość. W efekcie możliwe jest to, że świat społeczny wydaje się jednostce obcy, lecz także i to że w pewnych aspektach swojej 'soiąajlzowanejTaźm stajesię obcasobie samej.

Odsunięcie się od siebiejest dane w uspołecznieniu człowieka, jest ono antropologicznie konieczne a dokonywać się może na 2 sposoby:

1.    Obecność świata i jaźni można ponownie przyswoić poprzez przypomnienie, że zarówno świat jak i jaźń są wytworami czyjegoś własnego działania

2.    Tu takie przyswojenie jest nie możliwe, śwait społeczny i socjalizowana jaźń stają przed jednostką jako nieubłagana fakty czność analogiczna do faktyczności natury. Ten proces można nazwać alienacją.

AIJ^HACJAJjest procesem, w którym w świadomości zatraca się dialektyczny związek pomiędzy jednostka i lei światerm Jednostka „zapomina”, że świat był i w dalszym ciągu jest przez nią współtworzony.Jświadomość wyalienowana jest świadomościa^medialektyczną? Zaciera ęię zasadnicza różnica pomiędzy światem społeczno-kulturowymi i światem natury. Ponownie mówiąc- alienacja jest nadmiernym przedłużeniem procesu obiektywizacji, poprzez który ludzka („żywa”) obiektywność sświata społecznego jest przekształcana w mniemającą Śu/aWYK ^c^^ara^^teru ludzkiego („martwą”) świadomość natury. Typowo odbywa się to tak że

przedstwćenialudzkiego znaczącego dzjałaniaktóre tworzą rzeczywistość świata społecznego Ą    są przekształcane w świadomości w nie mające ludzkiego charakteru pozbawione znaczenia,^

^! _1/rw r\TxWjlX obojętne rzeczy. Oznacza to iż sąREIFIKOWANE. Świat społeczny przestaje być otwartą '    - areńąna którym jednostka poszerza swoje istnienie w znaczącym działaniu, stając się

zamiast tego zamknigtąjmmą reifikacjioddzielonych od obecnego obecnego przyszłego działania. W świadomości ulega odwróceniu faktyczny związek pomiędzy człowiekiem ego światem, odgrywający staje sę li łydko tym co jest odgrywane. Wkrótce jfostrzega się już tylko jako produkt. W tej utracie społecznej dialektyki działanie samo w obie zaczyna jawić się jako coś innego - jako proces przeznaczenia czy też fatum 3 ważne sprawy dotyczące alienacji:

1. wyalienowany świat ze wszystkimi swoimi aspektami jest zjawiskiem dotyczącym

śwSdóińóści, śżcżególnlc śwdadoruości fałszywej: Jest ona fałszywa dlatego, że iż człowiek..........

nawet nawet gdy istnieje w wyalienowanym swiecie nie prze staje.być tego świata

ołu

ĄUtMA-Ap\

/lAy^€LlAMX>