90593

W obiektach o stromych dachach wnętrza można doświetlać, rozmieszczając przeszklenie bezpośrednio w połaci dachowej (rys. 3.28a-f-d). W przypadku nachylenia połaci dachu pod kątem mniejszym niż 45° takie rozwiązanie jest niewskazane z uwagi na osadzanie się brudu i pyłów, zaleganie śniegu przez okres zimy, trudności związane z uzyskaniem odpowiedniej szczelności przeciw przenikaniu wody z dachu oraz znacznie większy współczynnik przenikania ciepła przez przegrodę szklaną niż przez płyty pokrycia dachu.

W hali pokazanej na rys. 3.28e pokrycie dachowe jest rozmieszczone na różnych poziomach, a pionowe, poprzeczne do osi podłużnej obiektu przeszklenie leży w płaszczyźnie kratowych dźwigarów dachowych. Pokiycie dachowe jest umieszczone na platwiach, które w sposób przemienny są układane na pasacli górnych i dolnych wiązarów^f kratowych. Każdy blok z dwóch wiązarów dachowych wymaga oddzielnego stężenia połaciowego poprzecznego i pionowego podłużnego (rys. 3.28g i h). Płaskie kratowe dźwigary dachowe mogą być również pochylone (rys. 3.28h, j) i wówczas przeszklenie poprzeczne jest nachylone względem połaci dachu. Podobny efekt uzyskuje się, stosując przestrzenne dźwigary kratowe o przekrojach trapezowym (lys. 3.28k) lub trójkątnym (rys. 3.28i).

Konstrukcje świetlików szedowych pokazano na rys. 3.29. Ustawiając pionowo lub odpowiednio pochylając wiązary i opierając płatwie jednym końcem na pasie górnym jednego dźwigara dachowego, a drugim końcem na pasie dolnym następnego, uzyskuje się tzw. świetliki pilaste lub szedowe (rys. 3.29e, 0, ^w których oszklenie występuje w płaszczyznach przed wiązaiami. Takie świetliki dają korzystne rozproszenie światła, gdy są skierowane ku północy. Pionowa ustawienie wiązarów^r rys. (3.29a, b i c) jest prostsze pod względem projektowania, konstniow^rama oraz teclinologii wykonawstwa, gorsze zaś pod względem oświetlenia wnętrza niż w przypadku skośnych świetlików szedowych (rys. 3.29d+e), które ustawia się najczęściej pod kątem 60 lub 75°.

Przykład rozwiązania konstrukcyjnego świetlika trójkątnego pokazano na rys. 3.30. Składa się on z elementów wysyłkowo-montażowych SDioraz łącznika kalenicowego L. Elementy te są ze sobą i do platwi łączone na montażu na śruby. Elementy wysyłkowo-montażowe SDi tworzą szczebliny z teowników 50 x 50 x 6 połączonych wieńczącymi kątownikami 20 x 20 x 2 i 60 x 60 x 5. Rozstaw szczeblin świetlika wynosi około 600 mm. Jako kalenicowy element łącznikowy zastosowano kątownik 75 x 75 x 6. Szczebliny u dołu opierają się na dwuteowniku 80 PE

Świetliki o stalowej konstrukcji są oszklone szkleni gładkim lub zbrojonym. Na rysunku 3.31 pokazano szczegóły mocowania szyb do szczeblin świetlików z użyciem kitu