Bez nazwyv

146

Zgodnie ze wzorami (14.6)—(14.7) mamy

r =

Oznaczmy stalą sprężystą układu C = F/f. Ponieważ    mamy też

Ff F_l F    C,    C₂

—¹-------, albo F. =—F , F₁=-*-F.

C, C₂ C

C    C

Po wstawieniu ostatniego wyrażenia do równania (14.14) otrzymujemy ostatecz

nie:

C=C,+Cj.    (14.17)

14.2. Opis maszyny do wyznaczania charakterystyk sprężyn

Rys. 14.6 Maszyna do badania sprężyn: 1 - badana sprężyna. 2. 3 - płyty ściskające. 4 - rewer-sor, 5 - belka napędowa, 6 - tarcza silomierza. 7 - pokrętło zerowania silomierza, 8 - gałka na stawiania rodzaju napędu, 9 - korba napędu ręcznego. 10 - listwa, 11 - noniusz

/₂ =

64/?;'n.
	■F, =-r,	(14.15)
	C
64Rłn,
		(14.16)
a2d;	■ c2

Schemat ogólny maszyny do badania sprężyn przedstawiono na rysunku 14.6. Można na niej wywoływać w sprężynach obciążenia do 1000 N. Badaną sprężynę 1 (układ sprężyn) umieszcza się albo między płytami 2 i 3 (podczas ściskania), albo zawiesza na hakach rewersora 4 i belki napędowej 5 (podczas rozciągania). Płytka 2 lub rewersor są połączone z układem pomiaru siły, a płytka 3 jest połączona z belką napędową 5. Wartość działającej na sprężynę siły jest odczytywana na tarczy siłomierza 6, który powinien być uprzednio wyzerowany za pomocą pokrętła 7. Obciążenie sprężyny jest wywoływane belką 5. Jest ona przesuwana po pionowych prowadnicach śrubą pociągową napędzaną ręcznie lub mechanicznie. Rodzaj napędu (ręczny, mechaniczny) nastawia się za pomocą gałki 8. Do napędu ręcznego służy korba 9. Ugięcie sprężyny mierzy się za pomocą listwy 10 i noniu-sza 11.

-----—