bis0

10.3, Poszycie pokładu

Jak podano w podrozdziale 2.1, mocnica pokładowa oraz płat poszycia w rejonie naroża luku z reguły są grubsze niż pozostał poszycie pokładu.

Grubości poszycia płatów pokładu określone są według prze« pisów budowy kadłubów w zależności od obciążenia pokładu (ładun* kiem, nadbudową warstwą wody na pokładzie). Ponadto poszych pokładu wytrzymałościowego dobierane jest według warunku wystarczającej stateczności konstrukcji pokładu w odniesieniu do ściskania, i Często poszycie tego pokładu jest pogrubione w celu uzyskania' odpowiednio wysokiego wskaźnika wytrzymałości przekroju kadłuba statku na zginanie.

10.4. Pokładniki

Na statkach z poprzecznym układem wiązań poprzeczne usztywnienia pokładów, czyli pokładniki, wykonane są z profili walcowanych (kątownik nierównoramienny lub płaskownik łebkowy). Ich odstęp pokrywa się z odstępem wręgów burtowych, a każdy pokładnik połączony jest z wręgami na lewej i prawej burcie za pomocą węzłówek. Pokładniki usztywniające pokład w rejonach między lukami, rozciągające się od burty do burty, noszą nazwę pokładników długich, natomiast pokładniki leżące w obrębie luków określa się jako krótkie. Wewnętrzne końce płaskowników krótkich łączone są za pomocą węzłówek ze wzdłużnikami pokładowymi leżącymi na przedłużeniu wzdłużnych części zrębnicy luku.

Końcowe pokładniki luków, leżące pod ich bocznymi krawędziami, mają zwiększone przekroje, a ich połączenia z usztywnieniami poprzecznymi burty wykonane są za pomocą węzłówek integralnych. Noszą one nazwę pokładników wspornikowych lub konsolowych. Są one współcześnie stosowane zamiast podpór na skrajach luków.

Na statkach ze wzdłużnym układem wiązań pokładów wzdłużne usztywnienia - pokładniki wzdłużne - są podparte poprzecznymi wiązarami zwanymi pokładnikami ramowymi nie rzadziej niż co cztery odstępy wręgowe.

Szkice pokładnika długiego, pokładnika krótkiego, końcowego pokładnika luku oraz pokładnika wspornikowego, zastępującego podporę na statku z poprzecznym układem wiązań, przedstawione są na rysunku 100, natomiast pokładniki ramowe na statkach ze wzdłużnym i mieszanym układem wiązań - na rysunku 101.

Rys. 100. Pokładniki pokładu z poprzecznym układem wiązań: a) długi - poza rejonem luku; b) krótki - w obrębie luku; c) końcowy luku; d) wspornikowy (konsolowy) zastępujący podporę; 1) wzdłużnik pokładowy, 2) zrębnica luku, 3) wręg, 4) pokładnik długi, 5) pokładnik krótki, 6) węzłów ki, 1) końcowy pokładnik luku, 8) węzłówka integralna, 9) wzmocniony wręg, 10) pokładnik wspornikowy, 11) usztywnienia przeciw skrętne

137