bis
0

Wydzielone przestrzenie wewnątrz rusztów zamkniętych, takie jak zbiorniki, przedziały ochronne, odgraniczone są od innych przestrzeni wysokimi szczelnymi usztywnieniami i wiązarami pozbawionymi otworów, a ewentualne przejścia przez nie innych usztywnień są uszczelniane za pomocą zaślepek, na przykład typu prezentowanego na rysunku 10. Szczelne przestrzenie wewnątrz rusztów zamkniętych muszą być dostępne z zewnątrz, na przykład na potrzeby inspekcji, oczyszczenia czy konserwacji. Służą do tego włazy umieszczane w wewnętrznym poszyciu (dnie wewnętrznym, burtach wewnętrznych) rusztów zamkniętych lub w szczelnych bocznych ścianach ograniczających przestrzeń. Przykładowo na rysunku 15 przedstawiono schemat włazu do zbiornika w dnie podwójnym umieszczonego w poszyciu dna wewnętrznego. Wytrzymałość włazu i jego kołnierza, wymiary i rozstaw śrub mocujących regulują przepisy dotyczące budowy kadłubów.

W usztywnieniach lub wiązarach rusztów zamkniętych co najmniej jeden z otworów prowadzących do każdej przestrzeni rozdzielonej wysokimi wiązaniami musi mieć wymiary umożliwiające przejście człowieka przez ten otwór. Minimalna średnica okrągłego otworu komunikacyjnego jest równa 380 mm, a minimalne wymiary otworu owalnego wynoszą 350 mm x 400 mm. Gdy otwór komunikacyjny nadmiernie obniża wytrzymałość wiązania, jego krawędź jest wzmocniona obramowaniem. Takie rozwiązanie pokazano na rysunku 16.

Rys. 16. Wzmocnienie obramowaniem krawędzi otworu komunikacyjnego w usztywnieniu dna

1.6. Luzy i naddatki technologiczne

Współcześnie proces budowy kadłubów statków morskich dzieli się, mówiąc najbardziej ogólnie, na prefabrykację i montaż. Prefabiykacja obejmuje wykonanie tak zwanych sekcji, to znaczy części dna, burt, pokładów i grodzi. Sekcja to zespół płatów poszycia, zespawanych razem i wzmocnionych przyspawanymi usztywnieniami i wiązarami. Montaż kadłuba polega na łączeniu poszczególnych sekcji w całość.

By proces montażu przebiegał sprawnie, rozpiętości usztywnień i wiązarów w sekcjach są trochę krótsze (o 20^-50 mm) od odległości między elementami kadłuba łączonymi tymi sekcjami. Daje to niezbędne luzy technologiczne przyspieszające montaż - unika się przez to pracochłonnego pasowania i skracania wielu usztywnień, gdy odległości między elementami kadłuba, wskutek nieuniknionych odchyłek montażowych, są mniejsze niż wynika to z projektu. Na rysunku 17 przedstawione są przykłady stosowania omawianych luzów.

Rys. 17. Przykłady umieszczania luzów technologicznych na usztywnieniach i wiązarach burty, pokładu i grodzi    *

23