CCF20091204020

Choroba niedokrwienna serca

(morbus ischaemicus cordis)

50. Jak określisz chorobę niedokrwienną serca?

Chorobę tę można określić jako zespół objawów klinicznych spowodowany niedostatecznym dostarczaniem tlenu i związków energetycznych w stosunku do aktualnego zapotrzebowania mięśnia sercowego. Istotą tej choroby jest zwężenie światła tętnic wieńcowych, najczęściej przez zmiany miażdżycowe i upośledzenie zaopatrzenia mięśnia sercowego w krew, co prowadzi do jego niedokrwienia i niedotlenienia. Jest to najczęstsza choroba układu krążenia w krajach wysoko rozwiniętych, będąca przyczyną około 70% wszystkich zgonów mężczyzn w wieku 25-64 lat. Choroba niedokrwienna serca jest również w Polsce najczęstszą przyczyną zgonów mężczyzn w podobnym przedziale wieku.

51. Wymień przyczyny choroby niedokrwiennej serca.

Przyczyną tej choroby jest w 90% miażdżyca tętnic wieńcowych serca, a w pozostałych 10% inne przyczyny niewystarczającego napływu krwi lub nieprawidłowego przepływu krwi w niezmienionych tętnicach wieńcowych (np. długotrwały skurcz tętnic wieńcowych).

52. Jak może się zwiększyć ukrwienie mięśnia sercowego?

Może się ono zwiększyć w następstwie rozwoju krążenia obocznego lub zabiegu operacyjnego (angioplastyka wieńcowa, pomosty aortalno-wieńcowe).

W sercu istnieją połączenia między tętnicami za pomocą naczyń włosowatych, zwane anastomozami. Anastomoza łączy dwie tętnice o jednakowym ciśnieniu krwi i przepływ przez nią jest minimalny. Natomiast w miarę rozwoju zmian zwężających tętnice w obwodowym odcinku zwężonej lub zamkniętej tętnicy ciśnienie krwi spada, a w tętnicy połączonej z nią anastomozą nie ulega zmianie. Dlatego powstaje gradient ciśnień między początkiem a końcem anastomozy, prowadzący do wzrostu przepływu krwi przez nią. Obniżenie przepływu krwi przez tętnice wieńcowe o 50-70% zwiększa sieć naczyń krążenia obocznego, poprawiając w~ ten sposób ukrwienie mięśnia sercowego.

26