CCF20091204029

•    do modelu A zalicza się chorych z objawami niestabilnej dusznicy bolesnej, występującej jako pierwszy objaw choroby niedokrwiennej serca lub z poprzedzającym wywiadem przewlekłej niewydolności wieńcowej. U tych chorych me stwierdza się elektrokardiograficznych cech martwicy ani wskazujących na jej istnienie wyników badań enzymatycznych. Przewidywany okres pobytu w szpitalu 7-10 dni;

•    do modelu Al zalicza się chorych na niepełnościenny, niepowikłany zawał serca. Przewidywany okres pobytu w szpitalu 11-14 dni;

•    do modelu A2 zalicza się chorych na niepowikłany zawał serca usprawnianych szybko. Przewidywany okres pobytu w szpitalu 7 dni;

•    do modelu B zalicza się chorych na pełnościenny zawał serca z umiarkowanymi powikłaniami (niewielka niewydolność krążenia, zaburzenia rytmu i przewodzenia). Przewidywany okres pobytu w szpitalu 15-21 dni;

•    do modelu BI zalicza się chorych na pełnościenny zawał serca z uporczywie utrzymującymi się powikłaniami (nasilona niewydolność krążenia, zaburzenia rytmu i przewodzenia). Przewidywany okres pobytu w szpitalu 21 dni i dłużej.

82. Kiedy rozpoczyna się leczenie ruchem w etapie szpitalnym

i jak się je prowadzi?

Leczenie ruchem rozpoczyna się wówczas, kiedy pozwoli na to stan chorego. Decyduje o tym lekarz. W zawale niepowikłanym ma to przeważnie miejsce w drugim dniu od dokonania się zawału. Początkowa są to ruchy czynne w małych stawach kończyn, zwłaszcza dolnych, wykonywane w pozycji leżącej przez 5-10 minut, 2-3 razy dziennie. Nie mogą one u chorych na niepowikłany zawał serca powodować przyspieszenia tętna o więcej niż 20-30% w stosunku do tętna spoczynkowego, a u chorych na zawał powikłany o więcej niż 20%.

Stopniowa zwiększa się intensywność ćwiczeń, które są wykonywane w pozycji siedzącej w łóżku z podparciem pleców, następnie w siadzie na łóżku bez podparcia pleców z podudziami poza brzegiem łóżka i stopami spoczywającymi na stołeczku. Jeżeli chory dobrze toleruje te ćwiczenia, można rozpocząć pionizację, a następnie chodzenie po pokoju (początkowo z pomocą pielęgniarki lub fizjoterapeuty). W dalszym ciągu chory chodzi po korytarzu i po schodach do pierwszego piętra.

Przed rozpoczęciem ćwiczeń, w czasie ich trwania i po ich zakończeniu trzeba badać tętno i ciśnienie tętnicze krwi. Okresowo wykonuje się badanie elektrokardiograficzne.

Program ćwiczeń jest układany indywidualnie dla każdego chorego.

W niepowikłanym zawale serca uruchomienie chorego uzyskuje się po upływie 11-14 dni od dokonania się zawału serca. Jest on wówczas zdolny do wykonywania czynności związanych z obsługą samego siebie.

Od chwili rozpoczęcia ćwiczeń chory musi być dokładnie pouczony o możliwości wystąpienia objaw^ów, które nakazują natychmiastowe przerwanie ćwiczeń i zgłoszenie o tym fizjoterapeucie lub lekarzowi (patrz str. 15).

35