Leczenie ruchem ma na celu:
1) zwiększenie przepływu krwi przez pracujące mięśnie, do czego przyczyniają się:
• rozwój krążenia obocznego;
• przerwy po pracy mięśni, w czasie których zwiększa się znacznie przepływ krwi przez uprzednio pracujące mięśnie;
• działanie w czasie chodu „pompy mięśniowej łydek”, a więc przyspieszenie odpływu krwi żylnej;
2) zwiększenie przepływni krwi powoduje:
• lepsze wykorzystanie tlenu przez pracujące mięśnie (mniej produktów beztlenowej przemiany materii);
• wydłużenie dystansu chromania.
Ponadto leczenie ruchem wzmacnia słabe, niedokrwione mięśnie, poprawia ogólną wydolność i sprawmość fizyczną oraz koordynację ruchów. Wydłużanie się dystansu chromania ma rówmież duże znaczenie psychoterapeutyczne i wyrabia motywację do leczenia ruchem.
Jest to trening marszowy wykonywany w I i II okresie choroby w typach zamknięcia tętniczego miednicowym i udowym:
• należy oznaczyć dystans chromania i mierzyć go co 14 dni, a ćwiczyć pokonując “/3 tego dystansu;
• po przejściu tej odległości trzeba koniecznie zrobić przerwy w marszu zatrzymując się na 2-3 minuty;
• przerw nie wolno skracać, gdyż w tym czasie zwiększa się wybitnie przepływ krwi przez uprzednio pracujące mięśnie, a więc polepsza się ich ukrwienie;
• nie wolno maszerować aż do pojawienia się bólu w łydkach (w łydce), ponieważ ból wywołuje odruchowy skurcz tętnic pogłębiający niedokrwienie kończyn;
• trzeba maszerować dynamicznie, obciążając równomiernie obie nogi, nie używać kul i lasek, jeżeli nie ma wskazań do ich używania;
• chorzy młodsi maszerują z szybkością 120 kroków na 1 minutę, a chorzy po 60 roku życia z szybkością 60 kroków na 1 minutę;
• należy maszerować w wygodnym, przewiewnym obuwiu, najlepiej po niezbyt twardym podłożu.
W okresie początkowym trening marszowy trwa 20 minut, po tym 40 minut 2-3 razy dziennie.
45