CCF20091012088

Powiązania biojurysprudencji 95

leczenia, związany z dużą odpowiedzialnością moralną i prawną, nazywany jest procesem klinicznym (clinical trials). Już badania kliniczne, zmierzające do poszukiwania odpowiedniego leku dla określonej choroby, wiążą się z koniecznością rozstrzygania prawem, które kręgi osób powinny być wyłączone przy próbnych jego zastosowaniach. Bioetyka i biojurysprudencja zgodnie opowiadają się za wyłączaniem z takich prób określonych grup ludzi: jeńców wojennych, więźniów, należących do mniejszości, nieświadomych i nakłanianych do tego podstępnie. Aprobują przy tym jedynie osoby dobrowolnie wyrażające na to, obowiązkowym podpisem, w pełni świadomą zgodę, nierzadko związaną z dużym ryzykiem dla zdrowia, a nawet życia. Uwzględniają to te regulacje prawne, które współtworzą zręby bio-prawa mającego na celu ochronę i jakość życia.³⁰

Proces kliniczny, zgodnie z bioetyką i biojurysprudencją, powinien być przejrzysty (transparentny) i poddawany ciągłej obserwacji, oparty na niezależnych radach konsultantów złożonych z lekarzy, immunologów, prawników, teologów, bioetyków, filozofów i innych przedstawicieli społeczeństwa. Rady te, opierając się na znajomości wartości i zasad biomedycyny, powinny posługiwać się analityczną metodologią pomocną przy podejmowaniu decyzji w rozstrzyganiu rzeczywistych, spornych problemów zawierających treści etyczne. Powinny przy tym równoważyć prawo społeczeństw do informacji z jednoczesnym prawem do nierozbudzania nieuzasadnionego niepokoju. Kolejne etapy analitycznej metodologii owych rad powinny obejmować: wyjaśnienie problemu, pełne zbadanie faktów naukowych i empirycznych, określenie aspektów etycznych problemu i stworzenie ram dla odpowiednich etycznie decyzji. Metodologia ta powinna zapewnić, jeżeli chodzi o: leki - dostępność, bezpieczeństwo i zaopatrzenie; pacjentów -autonomię, poufność, prywatność i solidarność; producentów, normodaw-ców, dystrybutorów i dających opiekę zdrowotną - odpowiedzialność, zarządzanie i transparentność.

Z normatywnego punktu widzenia bioetyki i biojurysprudencji w ich odniesieniach do biomedycyny kluczową rolę powinna spełniać transparentność. Może być ona realizowana poprzez systematyczne ujawnianie informacji przez producentów lub rządy, wskazywanie tego, co szczególnie ważne dla społeczeństw, i ostrzeganie przed określonymi źródłami niewiarogodnych informacji. Polityka transparentna służyć powinna: zdecydowanemu ograniczaniu utajnianej korupcji; promowaniu poinformowanej opinii publicznej

³⁰ Do pierwszych przykładów tego rodzaju prawodawstwa należy akt prawny ustanowiony we Francji w 1988 roku, inicjujący utworzenie Consultative Committees for the Protection of People Yolunteering for Biomedical Research (CCPPRB).