AMERYKAŃSKI LOTNISKOWIEC Z II WOINY ŚWIATOWEJ
W przełomowym roku 1942 US Navy straciła 4 lotniskowce, w rezultacie czego > jedynym okrętem tej klasy na Pacyfiku pozostał „Enterprise” (CV-6). Ponieważ pierwsze lotniskowce klasy „Essex” miały wejść do służby dopiero na początku następnego roku, zwrócono uwagę na budowane obecnie 39 krążowników klasy „Cleveland”. Po szybkiej zmianie planów na bazie ich kadłubów zbudowano 9 lekkich lotniskowców. Wszystkie z nich weszły do służby w (roku 1943.
Wąskie krążownicze kadłuby wyposażono w' częściowo odkrywane, nieopancerzone hangary. Pomimo swych znacznych rozmiarów, pokryty drewnem pokład startowy także pozostał nieopancerzony.
Pancerz na linii wodnej miał grubość 1,5—5 cali, na głównym pokładzie 3 cale. a na dolnym — 2 cale.
Maleńką nadbudówkę — porównywalną ze znajdującymi się na lotniskowcach eskortowych — z niskim kratownicowym masztem oraz cztery kominy umieszczono poza obrysem pokładu startowego. Każdy z okrętów miał dwie windy oraz jedną katapultę typu H-IVC (dopiero w 1945 roku zainstalowano dodatkową katapultę). W poprzek tylnej części pasa startowego rozciągnięto osiem hamujących lin. Całość przeczyła dotychczasowym doświadczeniom: hangar był zbyt mały, przestrzeń remontowa także szczupła, a pomieszczenia mieszkalne dla załogi i lotników — niezwykłej’ skromne. Jednakże ważne było przede wszystkim to, że każdy z okrętów mógł zabrać 45 samolotów, a dzięki potężnym — przeznaczonym dla krą-żownikaf przecież — maszynom (100 000 KM) osiągał (prędkość 31 węzłów. Umożliwiało to dotrzymywanie kroku szybkim zespołom operacyjnym złożonym z wielkich lotniskowców i nowych pancerników.
Używane czasami jako transportowce, zabrać mogły do 100 samolotów. W rezultacie lotniskowce klasy „Independence” (od nazwy pierwszego ukończonego okrętu) wypełniły lukę pomiędzy wielkimi i szybkimi lotniskowcami floty, a małymi i powolnymi lotniskowcami eskortowymi. Początkowo planowano uzbroić okręty w cztery pojedyncze 5-calowe działa. Ponieważ jednak lotniskowce te miały działać w składzie szybkich grup bojowych, uznano ostatecznie, iż główną osłonę przeciwlotniczą winna gwarantować eskorta. W rezultacie ograniczono artylerię przeciwlotniczą do kalibru 20 i 40 mm. Działa 5-calowe zamontowane na pierwszych dwóch okrętach zdjęto już po sześciu tygodniach.
Grupa lotnicza każdego z lotniskowców klasy „Independence” składała się początkowo z trzech, a później z dwóch dywizjonów wyposażonych w samoloty typu Hellcat i Avenger.
„Belleau Wood” (CVL-24) początkowo miał być krążownikiem „New Haven” (CL-76). Stępkę położono 11 sierpnia 1941 roku w stoczni New York Shipbuilding Corporation, Camden, New Jersey. Wodowanie nastąpiło 6 grudnia 1942 roku. Belleau Wood, to przetłumaczona na angielski francuska nazwa Bois Belleau (rejon w pobliżu Soissons, Francja), gdzie w czerwcu 1918 ro-
2