CCF20101206022

gdzie:

do - miąższość miarodajnej warstwy efektywnej [m] obliczana według przybliżonego równania wyniesie:

- pozostałe oznaczenia jak poprzednio.

Formułę Glovera-Dumma można wykorzystać w sposób analogiczny jak to podano przy odwodnieniach zupełnych, przyjmując np. wielkość rozstawy obliczonej z równań (3), (4) lub (5) i określić czas, albo zakładając czas obniżenia poziomu swobodnego zwierciadła wody gruntowej w środku rozstawy, określić niezbędną wielkość rozstawy.

Przykład:

Obliczenie rozstawy drenów o średnicy 5 cm wzorem Glovera-Dumma.

Dane: ki = 0,1 m/d, ho = 0,8 m, z = 0,5 m, p = 0,04, t = 5 dni, p = 0,005 m/d, D = 3 m.

Zgodnie z oznaczeniami na rys. 2.1: h_t = h -z = 0,9 - 0,5 = 0,4 m

Obliczenia wykonujemy metodą kolejnych przybliżeń i rozpoczyna się je od przyjęcia wielkości rozstawy np. L = 10 m. Dla tej rozstawy i wielkości D = 3 m odczytujemy z tabeli 2.2. efektywną miąższość warstwy przewodzącej d = 0,9 m.

Korzystając ze wzorów (8) i (7) obliczamy:

Rozstawa obliczona jest większa od założonej, należy więc powtórzyć rachunki zakładając następną wielkość rozstawy np. L = 14 m.

Postępując jak poprzednio uzyskano wynik L= 14,5 m. Wynik nie jest zadowalający więc sprawdzamy rozstawę L= 15 m.

Z kolejnych obliczeń uzyskano rozstawę L = 14,8 m. Z uwagi na to, iż ostatecznie przyjmuje się wielkość zaokrągloną do lm, przybliżenie jest dostatecznie dokładne i rozstawa zostaje ustalona na L = 15 m.

2.1.3. Filtracja naporowa

Systematyczna sieć drenarska ma bardzo dużo zalet i właściwie reguluje stosunki wodne na terenach zasilanych wodami naporowymi. Jest jednak kosztowna ze względu na konieczność stosowania 2-5 metrowych rozstaw, dlatego praktycznie się jej nie stosuje.

Jednym z kilku innych rozwiązań nadających się do zastosowania w praktyce jest bariera studzien samowypływowych instalowana na granicy wysoczyzn i dolin zasilanych wodami naporowymi.

Do określania rozstawy studzien wydaje się szczególnie przydatna formuła Steisena i Mortensena (Wanke, 1993):

K

(9)

^Jp    1+—ln —

2L d

gdzie zgodnie ze schematem (rys. 2.1.):

J_p - pierwotny spadek linii ciśnień piezometrycznych, występujący między projektowaną barierą studzien a odbiornikiem,

Jk - średni spadek linii ciśnień między barierą studzien a odbiornikiem po obniżeniu naporu w wyniku działania studzien,

h_p, hk - ciśnienie pierwotne i końcowe w osi bariery studzien [m], l_s - rozstawa między studniami [m],

L - odległość studni od odbiornika [m], d - średnica studzien [m].

Ze względu na konieczność sprawdzania wielu założeń obliczenia prowadzone wg równania (1) są bardzo żmudne. W prosty sposób wielkości rozstaw studzien w barierze, w zależności od lokalnych uwarunkowań hydraulicznych, można dokonać przy pomocy nomogramu Wankego (rys. 2.9).

45