CCF20101219028

IV. Mitra, perizoma

Inną formą zabezpieczenia podbrzusza, stosowaną w okresie archaicznym, była mitra. Pierwotnie był to rodzaj spódniczki zbrojonej metalem (np. guzami), noszonej do zbroi płytowej w końcowym okresie istnienia cywilizacji mykeńskiej.¹ Później to określenie przeniesiono na metalową płytę z brązu, osłaniającą dolne partie ciała, zestawioną z pancerzem dzwonowym. Miała ona kształt półokrągły lub płytkiego półksiężyca o wymiarach 25 cmxl5 cm i była dość gruba (5-7,5 mm). Mocowano ją w dwojaki sposób: półokrągłe do pasa, zaś trapezoidalne występujące jako samodzielny typ na horyzontalnym zawiasie.² Występowała na Krecie i w północnej Grecji w VII-VI w. , a w wieku V na północ od Grecji. Istnieje uzasadnione podejrzenie, że kierując się zasadą szacowania kosztów, wojownicy wybierali samą mitrę bez pancerza, często nosząc ją w parze. Greckie słowo amitra-chitones tłumaczy się, w tym kontekście, jako mitra od pancerza.³ Ta część uzbrojenia ochronnego nie była wyściełana od wewnątrz, jej funkcję po wojnach perskich przyjęła ponownie spódniczka zwana perizoma czy też fartuch wkładany pod pancerz, który wyszedł z użycia jeszcze przed Wojną Peloponeską.⁴