B

AKK3DEŁSG3]

ś&3Ł©\w 2 mion mmm

HMS BOUNTy

Opracowanie - PATRYK ZUZANSKI/wa podstawie materiałów udostępnionych przez Centralne Muzeum Morskie w Gdańsku

„Bounty" to jedna z najbardziej znanych jednostek jakie kiedykolwiek pły-waly po morzach i oceanach. Stata się taka ze względu na swoją burzliwą historię. zwłaszcza słynny bunt. To właśnie dzieje tego okrętu sprawiły, że jego losom poświęcono tyle uwagi, wystarczy tylko wspomnieć trzy ekranizacje historii jednostki.

Ten osiemnastowieczny okręt jest typową trzymasztową jednostką budowaną w tym okresie. Ala potrzeby rejsu. którego celem miało być Tahiti, przebudowano jedynie rufową część okrętu przystosowując go do przewozu sadzonek drzewa chlebowego. Zmiana ta, jak się później okazało fatalna w skutkach, pociągnęła za sobą znaczne pogorszenie warunków bytowania załogi. Okręt wyposażono ponadto w 4 działa oraz 10 falko netów. Część podwodna kadłuba zabezpieczona została blachą miedzianą.

Kapitanem został, znany ze swojego despotycznego i gwałtownego charakteru. porucznik William Blight. Podróż na Tahiti rozpoczęto 27 grudnia 1787 r. Całej wyprawie towarzyszyły fatalne warunki atmosferyczne. Załoga musiała bez przerwy zmagać się z silnymi wiatrami, zmiennymi prądami i opadami śniegu, co w połączeniu ze złymi warunkami bytowymi pogorszyło znacznie nastroje marynarzy. Na miejsce okręt przybył dopiero 23 października 1788 r. W drogę powrotną statek wyruszył wyładowany sadzonkami drzewek chlebowych, które wymagały ciągłej pielęgnacji i podlewania. Z tego powodu ograniczono do minimum przydziały wody pitnej. Szykany te oraz twarde rządy kapitana doprowadziły do buntu załogi prowadzonej przez pierwszego oficera Christiana Fletche-ra. Kapitana wraz z wierną mu częścią załogi wsadzono na łódź, która dotarła do stałego lądu. Losy zbuntowanej części załogi nie są dokładnie znane. Część z nich osiadła na wyspie Tupał, reszta pod wodzą Fletchera odpłynęła na „Bounty" w poszukiwaniu lepszej przyszłości. Ich dalsze dzieje nie są dokładniej znane i w dużej mierze opierają się na przypuszczeniach i fantazjach.

UWAGI OGÓLNE,

MATERIAŁY POMOCNICZE I NARZĘDZIA

Model jest dość trudny w budowie. Wykonanie go zgodnie z opracowanymi planami i opisem wymaga sporego nakładu pracy, staranności i precyzji. Przed przystąpieniem do pracy należy dokładnie zapoznać się z opisem i rysunkami. a podczas klejenia stosować się do wszystkich wskazówek zawartych w tekście.

Do wykonania modelu potrzebne będą: nożyczki, nóż do papieru, linijka (najlepiej metalowa), klej do papieru, wykałaczki, drut farby (akwarele bądź modelarskie), brystol o grubości

0,4 mm, karton o grubości 1 i 1.5 mm, nici o grubości 0,2: 0,4; 0.6, 1 mm. Elementy należy wycinać starannie po zewnętrznej stronie linii, a przed sklejeniem odpowiednio ukształtować lub wyszlifować (szkielety poszczególnych elementów) i dopasować najpierw .na sucho". Poszczególne części ponumerowane są w kolejności klejenia i najlepiej wycinać je w miarę budowy, gdyż pozwala to na uniknięcie pomyłek. Linie zagięć należy lekko naciąć końcem noża prowadzonego przy linijce. Kolorem szarym oznaczono numery części, które należy w danym miejscu przykleić.

W trakcie sklejania przestrzegać należy następujących oznaczeń:

W - wyciąć K -naciąć B - podkleić brystolem 1,5 - podkleić kartonem o grubości 1,5mm

1 -podkleić kartonem o grubości 1mm

L - lewa strona modelu P - prawa strona modelu

OPIS BUDOWY

W1-W12, PI - PIV. Szkielet modelu. Od jego uważnego wykonania zależeć będzie wygląd wykonywanego przez nas modelu. Uwagę zwrócić należy

DANE TECHNICZNE Długość całkowita - 32 m Szerokość    - 7,5 m

Zanurzenie    - 3,4 m

Skala modelu    —1:100

zwłaszcza na zachowanie symetrii osiowej oraz na dokładne wycięcie części składowych szkieletu. Elementy naklejamy na karton o grubości 1,5 mm, wycinamy otwory i składamy w całość zgodnie z rysunkiem nr 1. Elementy W2a - W9a doklejamy do odpowiadających im wręg.

1-2. Pokład. Elementy najlepiej najpierw skleić w catość i połączone dokleić do szkieletu modelu.

3-9. Poszycie kadłuba (rys. 10). Przyklejanie poszczególnych pasów poszycia rozpoczynamy od dziobu. Części oznaczone literą ,,L' stanowią poszycie lewej burty. „P" odpowiednio prawej. Części należy przyklejać tak, by ich krawędzie kończyły się pośrod

ku grubości wręg. Do łączenia poszczególnych fragmentów poszycia należy zastosować sklejki wykonane z cienkiego papieru. Każdy element kształtujemy i przymierzamy go najpierw na .sucho", a po dokładnym dopasowaniu przyklejamy do wręg. 10-11. Burty. Części kształtujemy i doklejamy do modelu (rys. 10) UWAGA: nie należy łączyć części 10 i 11 przed przyklejaniem do modelu. 12. Rufa. Element 12 doklejamy do wręgu W1, elementy 12b do niezadrukowanej strony części 12, część 12a z drugiej strony W1 (rys. 5)

13-15 Listwy odbojowe. Listwy doklejamy w oznaczonych miejscach do burt modelu (części 10 i 11).

2

MAŁY MODELARZ