Opracowanie modelu PATRYK ZUZAŃSKI
^ Ę ^ Ę ^ f Przy opracowaniu modelu korzystano z
M ^ MM ^ M ł^T W materiałów udostępnionych przez Cen-
ff ^ M T « I Jmmmm W tramo Muzeum Morskie w Gdańsku.
UWAGI OGOLNE
Model jest dość trudny w budowie. Wykonanie go zgodnie z opracowanymi planami i opisem wymaga sporego nakładu pracy, staranności i precyzji. Przed przystąpieniem do pracy należy dokładnie zapoznać się z opisem i rysunkami, a podczas klejenia stosować się do wszystkich wskazówek zawartych w tekście.
Do wykonania modelu potrzebne będą: nożyczki, nóż do papieru, linijka (najlepiej metalowa), klej do papieru, wykałaczki, drut. farby (akwarele bądź modelarskie), bry-stol o grubości 0.4 mm. karton o grubości 1 i 1.5 mm. nici o grubości 0.2; 0.6. Elementy należy wycinać starannie po zewnętrznej stronie linii, a przed sklejeniem odpowiednio ukształtować lub wyszlifo-wać (szkielety poszczególnych elementów) i dopasować najpierw „na
Fot. Janusz Uktejev/$kl
szkieletu oraz zeszlifowanie krawędzi pod odpowiednim kątem.W elementach wycinamy otwory i składamy w całość zgodnie z rysunkiem nr 1.
1-5. Pokłady. Pierwszy przyklejamy pokład nr 1, następnie montujemy części 2 i 3 a na końcu pokłady 4 i 5 (elementy 5a i 5c przyklejamy do nie zadrukowanej strony części nr 5). Pomiędzy pokłady 1 i 5 wklejamy kolumny wykonane wg szablonu nr I.
6-17. Poszycie kadłuba (rys.8). Przyklejanie poszczególnych elementów poszycia rozpoczynamy od dziobu. Części oznaczone literą X stanowią poszycie lewej burty. _P" odpowiednio prawej. Układanie poszycia należy rozpocząć od doklejenia do dolnej krawędzi szkieletu sklejek wykonanych z bryslolu. Części należy przyklejać tak. by ich krawędzie kończyły się pośrodku grubości wręg. Do łączenia po
Siatek zostat zbudowany w stoczni Blohm und Voss w Hamburgu w roku 1909jako „Prinzess Eitel Friedrich” ipeinii rolę statku szkolnego Niemieckiej Marynarki Handlowej aż do wybuchu I wojny światowej. W czasie wojny byl bazą dla załóg okrętów podwodnych w Kilonii, a po wojnie został przekazany Francji w ramach odszkodowań wojennych. Tam zmieniono mu nazwę na „Colbert” i planowano wykorzystanie w roli statku szkolnego, ale w końcu przekazano go baronowi de Foreste z Nantes jako rekompensatę za zarekwirowanie w czasie wojny luksusowego jachtu „Torane”. Ostatecznie jednak adaptacji fregaty na jacht nie doszło. Statek niszczał w Saint Nazare, aż w 1929 roku kupili go Polacy, którzy poszukiwali żaglowca mogącego zastąpić wysłużony statek żaglowy „Lwów”.
Statek przemianowano na „Pomorze” i przeholowano do Nakskov w Danii, gdzie po generalnym remoncie (m.in. zainstalowano pomocniczy silnik MAN 430 KM) nadano mu nazwę „Dar Pomorza”, odzwierciedlając fakt finansowania zakupu ze społecznych składek mieszkańców Pomorza. Żaglowiec przybył do Polski i 30 lipca 1930 roku został uroczyście przekazany w użytkowanie Wyższej Szkole Morskiej w Gdyni. Od tego czasu żaglowiec służył niezmiennie szkoleniu przyszłych oficerów Polskiej Marynarki Handlowej.
Później, w ciągu 51 lat służby dla Polskiej Marynarki Handlowej. odbył 102 rejsy szkolne, przebywając pól miliona mil morskich. Na jego pokładzie przeszkolono 13 384 słuchaczy Szkoły Morskiej. W dziennikach okrętowych zapisano m.in. przejście przez równik (22 XI. 1931), podróż dookoła świata w latach 1934-1935, opfynięcie groźnego Przylądka Horn (2.11.1937). W czasie II wojny światowej został internowany przez Szwedów, od 1.1X. 1939 do 21X. 1945 stal w Sztokholmie. Do Gdyni wrócił 24 X. 1945 r. i wkrótce wznowiI służbę jako statek szkolny Państwowej Szkoły Morskiej. Dwukrotnie wygrał Operation Sail; w roku 1980 zdobył „Cutty Sark Trophy”. Czołowe pozycje w regatach zajmował w latach 1974, 1976 i 1978.
Ostatni rejs odbył we wrześniu 1981 r. pod dowództv/em kpt. ż.w. Tadeusza Olechnowicza - do fińskiego portu Kotka. 4 sierpnia 1982 r. formalnie wycofano „Dar Pomorza”ze służby - w tym samym czasie podniesiono banderę na jego następcy, „Darze Młodzieży ”, zaprojektowanym i zbudowanym w Gdańsku. Obecnie jako statek-mu-zeum stoi zacumov/any w porcie w Gdyni.
sucho' . Poszczególne części ponumerowane są w kolejności klejenia i najlepiej wycinać je w miarę budowy, gdyż pozwala to na uniknięcie pomyłek. Linie zagięć należy lekko naciąć końcem noża prowadzonego przy linijce. Jasnym kolorem oznaczono numery części, które należy w danym miejscu przykleić.
W trakcie sklejania przestrzegać należy następujących oznaczeń:
W - wyciąć
L - lewa strona modelu
P - prawa strona modelu
OPIS BUDOWY
W1-W13, PI-PHI. Szkielet modelu. Od jego uważnego wykonania zależeć będzie wygląd wykonywanego przez nas modelu. Uwagę zwrócić należy zwłaszcza na zachowanie symetrii osiowej, dokładne wycięcie części składowych szczególnych fragmentów poszycia ze sobą należy zastosować sklejki wykonane z cienkiego papieru. Każdy element kształtujemy i przymierzamy go najpierw na ..sucho”. a po dokładnym dopasowaniu przyklejamy do wręg.
18-21. Górna część poszycia. Części kształtujemy i doklejamy do modelu (rys.8). UWAGA: nie należy łączyć części 18 i 19 przed przyklejaniem ich do modelu.
22-24. Listwy odbojowe Listwy doklejamy sv miejscach widocznych na rys. nr 8 do nurt modelu (części 18-20).
25-27. Stępka ze stewami. Części oznaczone literą .a", po wycięciu, sklejamy z częściami ,.b". krawędzie oklejamy .c”. Do szkieletu doklejamy najpierw części 25 i 27. na końcu dopasowujemy część 26(rys. nr 8).
28-30. Podstawka. Części „a' łączymy z „b”. Podstawkę skleja-
DANE TECHNICZNE JEDNOSTKI | |
Długość całkowita |
-92 m |
Szerokość |
- 12,6 m |
Zanurzenie |
- 5,7 m |
Pow. żagli |
-2115 m? |
Tonaż |
-1561 BRT |
Prędkość pod żaglami |
- 17 węzłów |
Silnik |
- Man 430 KM |
Prędkość na silniku |
- 7 węzłów |
Załoga stała |
- 39 osób |
Załoga szkolna |
- 150 osób |
2
ł-tAŁY MODELARZ